Kryteriami prawdy są podejścia, przez którewiedza, zbieżna z jej przedmiotem, można odróżnić od błędu. Filozofowie od czasów starożytnych dążyli do wypracowania teorii wiedzy, która będzie różnić się absolutną prawdziwością, nie spowoduje sprzeczności i nie doprowadzi do fałszywego wnioskowania w procesie analizy badanego przedmiotu. Nawet starożytni naukowcy Parmenides, Platon, Rene Descartes, a później średniowieczny teolog Augustyn opracowali doktrynę o wrodzonej naturze prawdziwych sądów i pojęć. Mówiąc o wiedzy, poszukiwano znaków określających obiektywność i dokładność analizy właściwości, cech i istoty badanych podmiotów. Dlatego kryteria prawdy są miarą, dzięki której można zweryfikować obiektywną prawdę wiedzy.
Rola praktyki
Starożytni naukowcy sugerowali weryfikację prawdziwościbadania w praktyce, ponieważ takie podejście można rozpatrywać w oderwaniu od subiektywnego myślenia i przyczyn naturalnych, które nie są istotne dla badanego przedmiotu. Takie kryteria prawdy, jak wiedza przez doświadczenie, potwierdziły, że osoba aktywnie i celowo wpływa na obiektywną rzeczywistość, jednocześnie ją badając. W procesie praktyki osoba lub grupa tworzy kulturę lub "drugą naturę", używając takich form wiedzy, jak eksperyment naukowy i materialna produkcja, działania techniczne i społeczne.
Własne doświadczenie jest źródłem dla człowiekapoznania i jego siły napędowej, ponieważ dzięki temu kryterium można nie tylko określić problem, ale także odkryć nowe boki i właściwości badanego obiektu lub zjawiska. Jednak testowanie wiedzy w praktyce nie jest jednorazowym działaniem, ale staje się kontrowersyjnym i długotrwałym procesem. Dlatego do ujawnienia prawdy wymagane jest zastosowanie innych kryteriów prawdy, które uzupełnią prawdziwość informacji uzyskanych w procesie poznania.
Kryteria zewnętrzne
Oprócz praktyki, która w pismach filozofów XIXWieki nazywano "materializmem dialektycznym", aby zidentyfikować prawdę w zdobytej wiedzy, naukowcy sugerowali stosowanie innych podejść. Są to "zewnętrzne" kryteria prawdy, w tym spójność i użyteczność, ale takie pojęcia są traktowane niejednoznacznie. Zatem konwencjonalna mądrość nie może być uznane za prawdziwe, ponieważ jest często kształtowana przez uprzedzenia, i nie odzwierciedla obiektywną rzeczywistość w najszerszym. Zwykle pierwsza Prawda ma tylko jedną osobę lub ograniczony krąg osób, a dopiero potem staje się własnością większości.
Konsystencja samego siebie również nie jest decydującakryterium, ponieważ jeśli inne odkrycia naukowe zostaną dodane do ogólnie akceptowanego systemu wiedzy i nie będą sprzeczne z ogólnie przyjętymi postawami, nie potwierdzi to ważności nowych wyroków. Jednak takie podejście charakteryzuje się racjonalnym ziarnem, ponieważ świat jest postrzegany jako jedna całość, a znajomość określonego zjawiska lub przedmiotu musi być zgodna z już ustaloną bazą naukową. Dlatego na koniec możesz odkryć prawdę, ujawnić jej systemowy charakter i wyznaczyć wewnętrzną spójność w odniesieniu do ogólnie przyjętej wiedzy.
Opinie filozofów
Przy określaniu prawdziwości osądów i szacunkówAnalizowany obiekt, różne szkoły stosowały swoje podejście. Dlatego kryteria prawdy w filozofii są wieloaspektowe i wchodzą ze sobą w konflikt. Na przykład Descartes i Leibniz uważali oryginalną wiedzę za oczywistą i twierdzili, że można się ich nauczyć za pomocą intelektualnej intuicji. Kant używał tylko kryterium formalno-logicznego, zgodnie z którym poznanie musi być skoordynowane z uniwersalnymi prawami rozumu i rozumu.
</ p>
