Prawda absolutna i względna są ważnymi kategoriami w aparacie pojęciowym dialektyczno-materialistycznej doktryny.
Służą jako odzwierciedlenie dialektycznej natury poznania, interpretują osiągalność obiektywnej prawdy.
Świat otaczający człowieka, który otwiera się w poznaniu i podlega przemianom, charakteryzuje się właściwościami niewyczerpania i nieskończoności.
Specyfika jego struktury jest niezwykle złożona.
Jego interakcje, relacje i związki są nieskończone.
Próbując opisać i poznać te właściwości i cechy, pojawiają się problemy, które istniały od wielu tysiącleci.
Są one związane z tym, że żaden badacz nie był w stanie wyrazić całego bogactwa świata w jakimkolwiek opisie od początku czasu.
W tym samym czasie, w wielu żywych i głębokich świadectwach, można znaleźć wspaniałe opisy częściowo poznanej strony świata.
Dialektyka uznaje, że prawda, ponad wszelką wątpliwość, jest obiektywna. Właśnie w tym charakterze poznawana jest (prawda).
Jednak na drodze poznania powstaje bardzo konkretne pytanie: "Jaka jest korelacja między dwoma rodzajami prawdy, które mają być poznane: absolutne i względne?"
Odpowiedź jest taka, aby dać wyobrażenie o tym, w jaki sposób prawda jest wyuczona: natychmiastowo i holistycznie, natychmiastowo i całkowicie, lub przeciwnie, w czasie, w częściach, stopniowo i stale?
Udzielając takiej odpowiedzi, przypomina filozofia,że ludzki umysł przenika w różne głębiny w różnych sytuacjach. Wiedza odpowiada rzeczywistości z różnym stopniem dokładności.
Niektóre rodzaje wiedzy odzwierciedlają rzeczywistość w holistycznej formie. Inni robią to tylko częściowo.
Każda osoba, a także oddzielniepokolenie jest ograniczone w poznaniu. Czynnikami ograniczającymi są warunki historyczne, pewien poziom rozwoju technologii i technologii w eksperymentach, nauce i produkcji na różnych etapach ich rozwoju.
Z tych powodów wiedza ludzka o dowolnym dowolnym obszarze historycznego rozwoju pojawia się w postaci względnej prawdy.
Względna prawda to wiedza, która nie w pełni odpowiada rzeczywistości.
Taka prawda jest tylko względnie poprawnym odzwierciedleniem przedmiotu, który nie zależy od człowieczeństwa.
Prawda absolutna bardzo dokładnie odzwierciedla rzeczywistość. To nie jest tylko obiektywne, ale obiektywne w całości.
Względna prawda w zasadzie nie może twierdzić, że odbija świat w całości.
Czy można żądać od absolutnej prawdy takiej poznawalności, do której względna prawda jest niezdolna?
Aby poprawnie odpowiedzieć na to pytanie, należy pamiętać, że wiele zapisów dialektyki materialistycznej zawiera sprzeczność.
Z jednej strony może być prawda absolutnajest znany jako integralne i kompletne zjawisko we wszystkich jego przejawach i pełnej wszechstronności. W końcu rzeczy są w pełni poznawalne, a zdolność ludzkiego poznania jest nieograniczona.
Ale z drugiej strony samo istnienie krewnegoprawda komplikuje możliwość poznania prawdy absolutnej. Wszakże oderwana prawda wyprzedza absolut za każdym razem, gdy poznanie jest umieszczone w pewnych określonych warunkach.
Czy jednak w tym przypadku można w ogóle osiągnąć wiedzę o absolutnej prawdzie?
W czasie i pod każdym względem, całkowicie i we wszystkich odmianach - nie.
W procesie poznawczym, który jest nieskończony - bez wątpienia tak.
Rozwój nowych i nowych aspektów, ogniw, elementów absolutnej prawdy występuje w podejściu do niej jako osiągnięć naukowych.
Względność prawdy jest siłą napędową procesów poznawczych w historii.
W znajomości względnych prawd ludzie znają absolutną prawdę. To jest właśnie istota postępu.
</ p>
