Tlenek siarki (IV) ma również nazwę formalniestosowane w chemii - dwutlenek siarki, dodatkowo, ta substancja jest również nazywana dwutlenkiem siarki lub bezwodnikiem siarki. Tlenek siarki (IV) w normalnych warunkach jest gazem, który nie ma koloru, z osobliwym, nieprzyjemnym zapachem, który przypomina zapach zapałki w momencie jego zapłonu.
Gaz skrapla się wraz ze wzrostem ciśnienia, podczas gdytemperatura nie może różnić się od zwykłej temperatury pokojowej. Substancja jest rozpuszczalna w wodzie w celu wytworzenia niestabilnego kwasu siarkowego. Stopień rozpuszczalności w wodzie dwutlenku siarki wynosi 20 C 11,5 gramów substancji na 100 gramów wody. Interesujące jest to, że wraz ze wzrostem temperatury zmniejsza się poziom rozpuszczalności związku. Oprócz wody, bezwodnik siarkawy jest rozpuszczalny w etanolu i kwasie siarkowym. Z natury dwutlenek siarki, którego formuła to SO2, jest jednym z pierwiastków tworzących gazy wulkaniczne.
Przemysłowa produkcja bezwodnika siarkowego oparta jest na bezpośrednim spalaniu siarki, możliwe jest również wytwarzanie tego gazu przez prażenie siarczków, zwłaszcza takich jak piryt.
Gaz siarkowy otrzymuje się również za pomocą środków laboratoryjnych. W tym celu wywiera się działanie na siarczyny silnych kwasów. Jako główna substancja w laboratoriach również stosuje się podsiarczyny. Taka reakcja ma postać równania: Na2SO3 + H2SO4 → Na2SO4 + H2SO3. Wynikiem reakcji, jak widać z równania, jest kwas siarkawy, który z powodu jego niestabilności natychmiast rozkłada się na dwutlenek siarki i wodę.
Mniej materiału stosuje się sposób, w którym oddziaływanie na mniej aktywnych metali z rozcieńczonym kwasem siarkowym, reakcja musi odbywać się przez ogrzewanie roztworu roboczego.
Główne właściwości chemiczne bezwodnika siarkowego są następujące.
Gaz siarkowy absorbowany jest w zakresie ultrafioletowym widma. Jest sklasyfikowany jako tlenek kwasowy. Jak już wspomniano, dwutlenek siarki jest rozpuszczalny w wodzie podczas odwracalnej reakcji chemicznej.
Gdy gaz reaguje z alkaliamiOtrzymuje się siarczyny Zasadniczo, jeśli scharakteryzujemy chemiczną aktywność tego gazu, należy uznać go za dość wysoki. W trakcie reakcji najczęściej manifestują się właściwości redukujące substancji, a poziom utlenienia siarki po przejściu reakcji staje się wyższy.
Właściwości utleniające dwutlenku siarkiprowadzenie reakcji z silnymi reduktorami. Na przykład w sektorze przemysłowym stosuje się metodę stosowaną do uzyskania siarki, którą usuwa się przez jej redukcję tlenkiem węgla (II).
Tlenek siarki (IV) w przemyśle chemicznymJest używany głównie do produkcji kwasu siarkowego. Ogólnie jego zastosowanie jest bardzo szerokie i niejednoznaczne. Faktem jest, że dwutlenek siarki jest toksyczny. Kiedy jest wdychany, możesz dostać zatrucia, którego objawami są pot w gardle, katar, kaszel. Przez wdychanie dwutlenek siarki szkodzi tym bardziej, że stężenie substancji jest wyższe. W wysokich stężeniach mogą wystąpić poważne konsekwencje, w tym uduszenie, zaburzenia mowy i obrzęk płuc.
Tlenek siarki (IV) stosowany jest w żywnościprzemysł, w szczególności jest obecny w napojach o niskiej zawartości alkoholu jako środek konserwujący. W produkcji tekstylnej jest stosowany jako składnik środków wybielających dla różnych materiałów, których nie można bielić związkami chloru.
W laboratoriach przemysłowych i naukowych tlenek siarki(IV) działa jako rozpuszczalnik jest to niezbędne, ale w tym przypadku, należy jednak pamiętać, że gaz może zawierać zanieczyszczenia wody i SO3, który mogtst wpływa na czystość i prawidłowego przebiegu reakcji w obecności krzemionki. Dlatego w takich przypadkach gaz najpierw oczyszcza się przez przejście przez filtr ze stężoną zawartością H2SO4, koniecznie w zamkniętym naczyniu.
Ze względu na szerokie zastosowanie dwutlenku siarkidziała jako jeden z głównych zanieczyszczeń atmosfery. Szczególnie niebezpieczne są emisje ze spalania zasobów energetycznych, które znamy - węgiel, gaz ziemny i ropa naftowa. Z reguły większość szkodliwych skutków ma miejsce w wyniku opadów, ponieważ woda deszczowa jest produktem końcowym obecności substancji w postaci aerozolu.
Obecnie najwyższe stężenie tego gazu obserwuje się na półkuli północnej Ziemi, głównie nad USA, Ukrainą, Europą Zachodnią i zachodnimi regionami Rosji.
</ p>
