Pojawia się poezja okresu powojennego i wojennegozupełnie inaczej niż w czasie pokoju. Jej głos jest przenikliwy, wnika w serce. W ten sposób Tvardowski napisał "Dom przy drodze". Podsumowanie tej pracy przedstawiono poniżej. Poeta stworzył swój wiersz, aby nie tylko wyrazić ból współczesnych zniszczonych przez wojnę, ale także ostrzec następców strasznej tragedii - wojny.
Wasilij Trifonovich Tvardovsky urodził się w 1910 rokurok w rosyjskiej prowincji Smoleńsk. Jego rodzice byli dobrze wykształconymi ludźmi, jego ojciec czytał dzieci klasyków rosyjskiej i światowej literatury od wczesnego dzieciństwa.
Kiedy Wasyle skończył dwadzieścia, w pełnym rozkwiciebył okresem represji. Jego ojciec i matka wpadli w kamień młyński rewolucji i zostali zesłani na północy kraju. Wydarzenia te nie złamały poety, ale postawiły go na drodze i sprawiły, że zastanowiliśmy się, czy rewolucja szalejąca jest tak konieczna i sprawiedliwa. Szesnaście lat później jego "Kraj Murawii", rodzaj utopii, po którym zaczęły się publikować prace poety. Aleksander Trifonovich przeżył wojnę, to - jego "Wasilij Terkin". O wojnie i "Domu przy drodze" Tvardowski lubił powtarzać streszczenie jeszcze przed opublikowaniem wiersza.
Idea i główne nurty poematu powstały w1942 rok. Nie wiadomo dokładnie, dlaczego Tvardowski nie ukończył "Domu przy drodze". Historia powstania wiersza jest najprawdopodobniej podobna do historii innych powojennych i wojskowych dzieł. Na polu bitwy, nie poezji, ale jeśli jej pomysł i twórca przetrwają, to linie przenoszone przez grad kul i eksplozji rodzą się w pokoju. Poeta powróci do pracy za cztery lata i ukończy go w 1946 roku. Później w rozmowach z żoną często będzie pamiętał, jak myślał o zniszczonym domu przy drodze, który kiedyś widział; jak to sobie wyobrażono, kto w nim mieszkał i gdzie rozproszyła się wojna jego właścicieli. Myśl ta zdawała się kształtować w wierszu wiersza, ale nie była napisana tylko raz, ale także z niczym. Musiałem zachować w myślach, jak w szkicu, najbardziej udane czterowiersze przyszłego wiersza i wykreślić słowa, które nie były całkowicie udane. W ten sposób Twardowski stworzył swój "Dom przy drodze". Analiza wiersza znajduje się poniżej. Ale należy od razu powiedzieć, że nie pozostawia nikogo obojętnym.
Wiersz zaczyna się od apelu poety do żołnierza. Chodziło o niego, o zwykłego żołnierza, Alexander Tvardovsky napisał "Dom przy drodze". Porównuje on przedłużający się powrót wojownika do żony z końcem wiersza, który czekał na niego "w tym zeszycie". Poeta mówi, że widział pusty, zniszczony dom żołnierza. Jego żona i dzieci zostały zmuszone do odejścia, a po zakończeniu walk wróciła do domu z dziećmi. Ich biedna procesja nazywana jest "domem żołnierza".
Następny rozdział opowiada o ostatnim spokojuDzień żołnierza, kiedy kosił trawę w ogrodzie, ciesząc się ciepłem i latem, spodziewając się smacznego obiadu w bliskim otoczeniu przy rodzinnym stole, a więc kosą i przekonał się, że opowiada o wojnie. Słowa "właściciel łąki nie skoszone" brzmią jak gorzki zarzut wojenny, który odciął biznes pana. Osierocona łąka, jego żona pojawiła się, krzycząc chytrze o swoim ukochanym mężu.
Niejednoznaczny trzeci rozdział wiersza "Dom przy drodze"Tvardovsky przelotnie przeszedł go ciężko. Opisuje deprawację wojny - żołnierzy w bitwie i kobiet w niewytłumaczalnej pracy, głodnych dzieci i opuszczonych kieszeni. Długie drogi, w których zmuszony jest iść żołnierz-matka z trójką dzieci. Opisuje wierność i miłość swojej żony, która w pokoju objawia czystość, porządek w domu i w wojsku - z wiarą i nadzieją, że ukochany powróci.
Czwarty rozdział zaczyna się od opowieści o tym, jakCzterech żołnierzy przyszło do domu przy drodze i powiedziało, że postawią armatę na warzywnym ogrodzie. Kobieta z dziećmi musi stąd odejść, ponieważ pozostanie lekkomyślna i niebezpieczna. Przed wyjściem żołnierz pyta chłopców, czy nie słyszeli o mężu Andrieja Sivtsova, i karmi ich serdecznie gorącym posiłkiem.
Rozdział piąty opisuje niesamowity obraz przechodzących żołnierzy. Kobiety patrzą im w twarz, bojąc się zobaczyć swoich krewnych.
Pod koniec wojny opublikowano Dom Drogowy. Tvardowski często relacjonował swoje podsumowanie rodzinie, opisując to, czego doświadczył w czasie wojny.
Rozdział szósty pokazuje Anyutę i Andrieja. Drogi wojny sprowadziły go do domu tylko na jedną noc. Żona znowu wysyła go na trasę, a ona i jej dzieci opuszczają dom i pędzą po drogach, aby chronić dzieci.
Rozdział siódmy jest o urodzeniu czwartego dziecka - syna, który po matce ojca zwanego Andrew. Matka i dzieci w niewoli, na oblężonej przez Niemców farmie.
Żołnierz wraca z wojny i widzi tylko ruinydom blisko drogi. Po spaleniu nie opuścił rąk, ale zaczyna budować nowy dom i czekać na swoją żonę. Kiedy praca dobiegnie końca, przezwycięży go smutek. I on idzie do koszenia trawy, tej, która nie miała czasu, aby naprawić, zanim odejdzie.
Mówi o nim wiersz Tvardowskiego "Dom przy drodze"rozbite, rozproszone na ziemi rodziny. Ból wojny brzmi w każdej linii. Żony bez mężów, dzieci bez ojców, stocznie i domy bez mistrza - te obrazy są czerwoną nitką przez wiersz wiersza. Wszakże w samym żarze wojny stworzył swój "Dom przy drodze" Tvardovsky'ego. Analiza pracy została wykonana przez wielu krytyków, ale wszyscy są pewni, że praca dotyczy tragicznie załamanej przez wojnę losu ludzi.
Ale nie tylko temat rozstania w niezbyt znanymjego odtworzenie (to nie żona domu czeka na żołnierza, a on, żałując i budując dom, jakby przywracając swoje dawne, spokojne życie) brzmi w wierszu. Poważną rolę odgrywa leczenie matki noworodkowi - synowi Andrzeja. Matka we łzach pyta, dlaczego urodził się w tak trudnym, trudnym czasie, ponieważ przeżyje z zimna i głodu. A ona, patrząc na beztroski sen dziecka, daje odpowiedź: dziecko urodziło się, aby żyć, nie wie, czym jest wojna, jego zniszczony dom jest daleko stąd. W tym optymizmie wiersza, jasny widok na przyszłość. Dzieci powinny się urodzić, spalone domy - odnowione, zepsute rodziny - ponownie połączyć.
