Sofia Parnok jest utalentowaną poetką i tłumaczką. Nazywa się rosyjska Safona (Safona) - była jedyną osobą w całej sowieckiej przestrzeni, która otwarcie mówiła o lesbijskiej miłości. Jej relacje z Mariną Cwietajewą są szeroko znane i rozświetlone z różnych stron. Ta ostatnia jest bardziej popularną poetką, a Parnok nie był jej gorszy ani pod względem talentu, ani znaczenia w rosyjskiej literaturze. Oboje, poetycy srebrnego wieku, którzy zostawili wiele informacji biograficznych, są darem dla potomków. Sophia Yakovlevna znana jest nie tylko w bezmiarze Rosji. Dużo przyczyniła się do powstania tej książki Diana Lewis Burgin "Sofia Parnok. Życie i twórczość rosyjskiej Safony".
Sofia Yakovlevna Parnok, której prawdziwe imię jestbrzmiał jak Parnoch, urodził się na początku sierpnia, 11, w 1885 (stary styl - 30 lipca). Rodzimym miastem poetki jest Taganrog. Ojciec Zofii, Jakow Salomonowicz, posiadał aptekę, w której sam pracował jako farmaceuta. Miał honorowy obywatel miasta. Alexandra Abramovna, matka Sofii, z zawodu i zawodu była lekarzem, figurowała w pierwszym pokoleniu lekarzy w Rosji. Rodzina Parnoch była zamożna, a ponadto należała do elity kulturalnej i intelektualnej miasta. Nic więc dziwnego, że wszystkie dzieci Jakowa Solomonowicza i Aleksandry Abramowej były dobrze wykształcone - od wczesnego dzieciństwa uczyły się muzyki, uczyły się wcześnie czytać, uczyły się dwóch języków obcych (niemiecki i francuski). Oprócz naszej bohaterki, jej brat i siostra (Valentin Parnoh i Elizaveta Tarakhovskaya) odnieśli sukces na polu twórczym. Pierwszy później stał się sławnym muzykiem, przetłumaczył i napisał własną poezję. Elizaveta Tarahovskaya również stała się znana jako poetka. Sofia Parnok z kolei wcześnie ujawniła swój talent literacki - pierwszy werset został napisany przez nią w wieku sześciu lat.
Gemini, Valentine i Lizaveta byli młodsi od nichstarsza siostra, Sophia, przez dziesięć lat. Z narodzinami ich towarzyszącym Parnoh rodzinnej tragedii - dając życie swoim dzieciom, Alexander Abramovna zmarła przy porodzie. Ojcze, nie chce być sam, po pewnym czasie zdecydował się na drugiego małżeństwa i poślubił guwernantkę. Konsekwencje to alienacja i chłód w relacjach z najstarszą córką. Od życia w swoim rodzinnym domu Taganrogu był dla Sophia Parnok ciężarem.
W 1894 roku młody Parnock wstąpił do kobietGimnazjum im. Taganroga Mariinskaya. Rok 1900 oznaczał początek pisania ogromnej liczby wierszy - dokładne linie i szkice, które Sofia zapisała w zeszycie, wiele z nich zachowało się. Podają dokładne informacje o poezji Pajka z tamtych czasów. W 1903 roku ukończyła z wyróżnieniem, otrzymując złoty medal za sukces. W następnym roku Sofia Yakovlevna poświęciła Konserwatorium w Genewie, dzięki któremu poetka grała wspaniale na pianinie, ale nie muzykowała.
Sofia Parnok wróciła ze Szwajcarii do Rosjizamiar kontynuowania edukacji. Osiadł w Petersburgu, gdzie mieszkał jej wuj, Parnok i próbował kontynuować swoją edukację muzyczną, ale po przeanalizowaniu w Konserwatorium miasta na krótki czas, zdałem sobie sprawę, że profesjonalne muzykowanie nie dla niej, a lewy do tej szkoły w 1905 roku. Studiowała również na Kursach Wyższych Kobiet w Poznaniu, ale nie ukończyła wydziału prawa.
Nie trzeba dodawać, jaką pasją była literaturadla Parnok? Sofia Jakowlewna wiele tłumaczeń z języka francuskiego, pisał szkice i karykatury, a Genewa budził również inspiracją do napisania pierwszy cykl wierszy - to właśnie tam poznała Nadezhda Pawłowna Polyakov. Teksty Sofii Parnok, w zasadzie przeniknięte miłością do kobiet, jej skłonnościami, uświadomiła sobie wcześnie i nie odrzuciła jej.
Poeta zaczęła publikować w 1906 roku. Debiut był jej artykuł w "Rosyjski bogactwo" i "Northern Notes" (od 1913, opublikowany pod nazwą Andrew Polyanin, napisał artykuły krytyczne).
W 1910 r. Popularność Parnok w kręgach literackich wzrosła do tego stopnia, że utrzymywała stałą współpracę z "rosyjską plotka". Sama poeta zamieszkała w Moskwie.
W 1916 roku przyszedł pierwszy zbiór poezji Sofia Jakowlewna Parnok nazywa prozaiczny ( „Wiersze”).
Po rewolucji 1917 r. Poeta wyjechał do Sudaku, ale powrócił do Moskwy na początku lat dwudziestych i wydał kolejne cztery zbiory wierszy (1922-1928).
W 1930 roku, według jej libretta, wystawiono operę, która odniosła ogłuszający sukces.
W ostatnich latach Sofia Parnok, podobnie jak wiele innych osób, została przerwana przez tłumaczenia.
Pomimo wczesnej świadomości ich orientacji,Rosyjski Safona poślubił Władimira Volkshteina w 1907 roku. Być może powodem tego była trudna sytuacja finansowa - ojciec, nie ciesząc się córką, przestał dostarczać pieniądze Parnok. Ale dwa lata później to małżeństwo się rozpadło. Sofia nie mogła zakochać się w swoim mężu, poza tym, jak się okazało, nie mogła mu też dać dzieci.
Mieszkając w Petersburgu, Parnok był zaznajomiony z czołówkąpisarze tamtych czasów, w tym Aleksander Blok i wówczas mało znana Anna Achmatowa. Niektórzy z nich byli jej bliskimi przyjaciółmi przez całe życie, na przykład Maximillian Voloshin.
Relacje między dwoma słynnymi poetycami wciąż budzą zainteresowanie biografów i fanów ich dzieł.
16 października 1914 w jednym z literackichwieczory i te dwie bratnie dusze spotkały się. Ich powieść trwała dokładnie dwa lata - do zimy 1916 roku. Ich ogromne szczęście, które tak nagle zabłysło, jak gdyby przewidujący z góry przewidujący wynik, obaj poczuli, że wkrótce zostaną zmuszeni do rozstania. Ale niezależnie od powieści Sofia Sofia Parnok (biografia mówi na przykład o Ninie Vedeneyevej, jej ostatniej miłości), Marina Cwietajewka pozostawiła głęboki ślad zarówno w jej pamięci, jak iw pracy.
26 sierpnia 1933 r. We wsi Sofia pod MoskwąYakovlena zmarł z powodu pęknięcia serca. W ostatnich latach nic nie pisała i dystansowała się od kręgów literackich. Pogrzeb Parnok był w Lefertowie. Wiadomo na pewno, że uczestniczył w nich Boris Pasternak. Cwietajewka, zgodnie z własnymi zapewnieniami, dość obojętnie cierpiała śmierć swojej byłej dziewczyny.
</ p>
