Ivan Bunin, "Lapti" (podsumowanie powinno byćNext) to opowiadanie z pozornie prostą fabułą. Jednak talent Bunina polega na tym, że kiedy czytasz jego dzieła, odgadujesz siebie lub historię, którą ostatnio usłyszałeś z tragicznym końcem ...
Czasami późnym wieczorem, kiedy jest zupełnie ciemno,idź do okna, wyjrzyj na ulicę, a tam - setki tysięcy okien. Niektórzy palą jasno żółte światło, inni - ciemność, ale każdy z nich czyta opowieść, historię, rozwija swoją historię ...
Tak więc w prozie Bunina - szare codzienne życie z własnąciekawostki i wypadków. Istnieje jednak jedno „ale”, którego nie można wyrazić jednym słowem, a nawet słowa. To trafia do samej głębi ludzkiej duszy i bierze coś naprawdę żywy, obecny, co boją się przegapić, aby ponownie stracić w grubości nieporozumienie, w niekończącym się ciągiem słów i czynów. Tak ..
Zima. Piątego dnia zamienia się nieprzenikniona zamieć i zamieć. Wokół nie ma duszy. Okna jednego domu wiejskiego były pełne żalu - dziecko jest ciężko chore. Rozpacz, strach i bezradność zawładnęły matczynym sercem. Męża nie ma, nie może dostać się do lekarza, a on sam nie będzie mógł się tam dostać w taką pogodę. Co powinienem zrobić?
Coś zapukało w korytarzu. Ten Nefed przyniósł słomę do pieca. Po minucie czy dwóch spojrzał w pokoju, by zapytać o zdrowie dziecka. Okazało się, że chłopiec jest bardzo słaby, z ogniem płonącym, najprawdopodobniej nie przeżyje, ale co najważniejsze - wspomina deliriously niektóre czerwone buty łykowe, prosi ...
Nie myśląc długo, Nefed jedzie do następnej wioski po nowe łykowe buty i czerwono-czerwoną farbę: jeśli zapyta, to chce duszy, i musimy iść bez problemu ...
Noc minęła w niespokojnym oczekiwaniu.
Rankiem w oknie pojawił się złowieszczy puk. Byli chłopami z sąsiedniej wioski. Przynieśli zamrożone ciało Nefed. Znalazłem to przez przypadek, kiedy sami wpadli do śnieżnej studni, a już zrozpaczeni zostali zbawieni. Ale kiedy zobaczyli zesztywniałe ciało Nefedów, które im znali, zdali sobie sprawę, że farma jest bardzo blisko. Wytężyli swoją ostatnią siłę i dotarli do ludzi.
Za paskiem, pod futrem chłopa, leżały nowe dziecięce buty i butelka fuksji. W ten sposób kończy się opowieść (IA Bunin) "Lapti", której krótkie podsumowanie zostało przedstawione powyżej.
Ostatnie zdanie, punkt, koniec historii. Podczas czytania danego utworu bardziej interesuje nas fabuła, niż to, co kryje się za słowami i czynami głównych bohaterów. Ale wtedy przychodzą setki myśli: dlaczego, dlaczego, dlaczego ... Historia napisana przez Ivana Bunina - "Lapti" - jest przede wszystkim odą do niezwykłej życzliwości i gotowości do poświęcenia się. Ale to tylko wierzchołek góry lodowej, pierwsza warstwa, która oferuje dalsze kopanie i odkrywanie wszystkich nowych i nieoczekiwanych bogactw. Co jeszcze kryje się za "scenerią" rozwijającego się dramatu?
Za oknem bezwzględne reguły żywiołów, gotoweZniszcz każdego, kto ośmieli się go oprzeć. Na progu jest śmierć, która czeka na swoją godzinę bez litości i niepotrzebnych wątpliwości. Niepocieszona matka skromnie się przed nią skłania. I tylko Nefed wykazuje determinację, by stawić czoła tym dwóm nieuchronności i podążać za nakazami duszy.
I w tym momencie czytelnik jest objęty uczuciami,które trudno wyrazić słowami. Jak cienka nić światła, coś niewytłumaczalnego, a jednocześnie boleśnie znajomego, przenika, przechodzi i łączy dusze, losy i okoliczności. Nefed nie próbuje wyjaśnić jego pozornie szalonej chęci pójścia za łykowymi butami w nieprzeniknionej zamieci i zamieci. On wie jedno: pragnie duszy, a tutaj kłócić się i kłócić. Powstaje pytanie - czyja dusza zawołała go w drodze: umierającego chłopca, nieposkromioną matkę, samego siebie lub tych zagubionych? Niedorzeczna, a nawet głupia, pozornie śmierć Nefeda nabiera znaczenia i, można powiedzieć, koniecznej ofiary. Dała prawo do życia tym zabłąkanym chłopom z sąsiedniej wioski, a może i dziecka.
Jeszcze raz chciałbym przypomnieć, że ta historia nazywa się, co napisał Iwan Alekseevich Bunin, Lapti. Podsumowanie, oczywiście, nie może przekazać całej subtelności i głębi uczuć głównych bohaterów, więc czytanie oryginału jest po prostu konieczne.
</ p>
