Pochodził z niegdyś bogatej rodziny właścicieli ziemskich. Jednakże, ze względu na śmiertelne pasji jego członków do hazardu w ojca pisarza, Aleksiej Siergiejewicz, pozostawił tylko niewielką posiadłość Greshnevo w prowincji Jarosław. matka poety, Elena Zakrevskaya, była córką urzędnika. Rodzice nie chcą dać jej piękny i dobrze wykształconą córkę biedny i mające chwałę biesiadników i graczy oficera. Następnie Elena i Alex ożenił się potajemnie. Następnie, nie tylko żałować. Pijackie orgie męża zubożenia rodziny z powodu długów hazardowych - to realia, w których żyli Elena, trochę Nikołaja i 12 braci i sióstr.
Wiele w świadomości tworzy wczesne lata. Nikołaj Niekrasow, którego krótka biografia ujawnia jego formację pisarza, urodził się w 1821 r. W Nemyrivie (obecnie w Winnicy). W ciągu trzech lat chłopiec przeniósł się do rodzinnego majątku Greshnevo. Tam był mimowolnym świadkiem samowoli swego ojca, znokautowania zaległości, upokorzonej pozycji matki. To ona zmarła wcześnie, później poświęci wiele swoich dzieł ("Matka", "Ostatnie piosenki", "Rycerz na godzinę"). W wieku 11 lat Nikołaj wszedł do gimnazjum w Jarosławiu, gdzie studiował miernie. Ale tam napisał swoje pierwsze wiersze.
Mój ojciec uczył Nikołaja kariery wojskowej, aw 1838 roku wysłał go do szlachetnego pułku w Petersburgu. Tam jednak spotkał kolegę z klasy w gimnazjum, ucznia, który zaniósł chęć wstąpienia na uniwersytet. Egzaminy Niekrasowa nie powiodły się. Pozostawiony bez pomocy materialnej rozzłoszczonego ojca, musiał znaleźć pracę. W tamtych latach Niekrasow, którego krótka biografia była niekompletna bez tego epizodu, żyła w skrajnym ubóstwie. Czasami nawet spał w schroniskach dla bezdomnych. Potrzeba nie tylko zaznajomienia go ze światem ubogich, ale także temperowania postaci.
Od lat 50. XIX wieku pisarz zaczął poważnieproblemy ze zdrowiem. Ponadto zaostrzenie represji politycznych w kraju i rozłam ze względów ideologicznych wśród redaktorów i autorów Sowriemiennika spowodowały, że czasopismo zostało zamknięte. Jednak Niekrasow i jego przyjaciele nadal publikowali wiersze i różne krytyczne materiały w Svistce, które były przywiązaniem do głównej edycji. Zmiany te wpłynęły na ogólny styl poezji Niekrasowa. Zmieniła się, oskarżyła, biczowała.
Aż do śmierci z rakiem w 1877 roku, poetanadal tworzyłem. Najbardziej znany był z takich dzieł, jak wiersz "Do kogo w Rosji żyje dobrze", "Rosjanki", "Mróz, czerwony nos", "Kolej", wiersz "Dziadek Mazai i zające". Jego praca była poświęcona Rosjanom, jego cierpieniom i wielkim nadziejom.
</ p>