Co ciekawe, czysto wizualna percepcjaobraz wielkiego poety wielbicieli jego twórczości nie pokrywa się z opisem jego pojawienia się w wspomnieniach współczesnych. Z portretów i stron książki twarz wygląda pięknych młodych mężczyzn z wielkimi oczami, zamiast całego świata smutku, z ładną gładką twarz, czarne włosy zadbana. A współcześni twierdzą, że Lermontow był bardzo brzydki, krótki, łuk nogami, a nawet kulawy, według niektórych doniesień - garbaty, z przerzedzenie włosów, ze zbyt dużą głowę. To, co piszą o jego jadowitej naturze, to osobna historia. O tych i innych interesujących faktach na temat Lermontowa przeczytać w tym artykule.
Dzieciństwo
Wielki rosyjski poeta, według zeznańbiografowie, nie byli całkowicie Rosjanie, miał szkockie korzenie, a jego przodkowie nosili nazwisko Lerma. Jego babka Elizaveta Arsenyeva, służąca honoru Jej Królewskiej Mości, nie pochwalała małżeństwa córki z Jurkiem Lermontowem, uważając ją za bardziej nierówną. Mikhail urodził się 3 października (15), 1814 r. I przeżył niepełne 27 lat. Stał się chorobliwy, a moja babka dosłownie opiekowała się swoim wnukiem w jej posiadłości w Tarkhany, zabrała ją na lecznicze wody, gdzie otrzymał pierwsze wrażenia z Kaukazu, co miało ogromny wpływ na jego życie i pracę. W wieku dwunastu lat, zgodnie z faktami biografii Lermontowa, wrócił do Moskwy, by wstąpić do szkoły z internatem dla szlachetnych, szlachetnych dzieci. Studiował tam przez dwa lata, tam pokazał swoją zdolność czytania i poezji.
Klątwa rodzinna
Wielu biografów, opisujących fakty o Lermontowie,z pewnością wspomnieć, że rodzina Lermontowa ścigana była przez zły los. Jego dziadek, MV Arseniev, wypił śmiertelną truciznę tuż za rodzinnym stołem. Na co jego żona zareagowała w szczególny sposób: "Pies to śmierć psa". Czy mogłaby wiedzieć, że w odpowiednim czasie suweren powtórzy te same słowa, gdy usłyszy o śmierci ukochanego wnuka ...
Lekarz rodzinny przypomniał to sobie w chwili narodzinMichael położna powiedział z jakiegoś powodu: "To dziecko nie umrze przez swoją śmierć". I wiele złowieszczych znaków i wróży wisiało nad rodziną. matka Lermontow zmarł w wieku 21 lat, kiedy miał trzy letnie dziecko po prostu poszedł do grobu nieszczęśliwego życia i niewierności męża. Mój ojciec pił i zmarł w wieku 41 lat. Są to tragiczne i interesujące fakty dotyczące Lermontowa, który pod wieloma względami z góry ustalił jego los i wyjaśnia wiele rzeczy na swój obraz.
Od całego życia, z każdej liniiśmiertelne pragnienie i niechęć do życia. Przewidział szybki i tragiczną śmierć, a często pisał o tym wersecie: „I przejrzał mój los, mój koniec, i smutek mnie wcześnie na druku” „Chciałbym, aby odpocząć i zasnąć ...”, Oczywiście, wczesne sieroctwo wpłynęło na jego charakter, i to dlatego, że dorastał jako człowiek krępy i niewygodny dla wszystkich? Istnieją ciekawe fakty dotyczące Lermontowa, pozostawione w listach i artykułach znajomych. Nawet krewni wspomniano jego kłótliwego charakteru, temperamentu, i że on zawsze szuka przyczyn pojedynku, jakby celowo się spotkać jego śmierć.
Smutny demon, duch wygnania
Kaukaz, gdzie Lermontow został wygnany po odwadzewiersz "Śmierć poety" stał się źródłem jego inspiracji. Rozpoznał i zakochał się w obyczajach górali, którzy wciąż uważają go za swojego poetę. Tak więc, podobnie jak Lermontow, ta piękna i surowa kraina nie była śpiewana przez nikogo. Pod wrażeniem kaukaskich wydarzeń i legend, jego główne dzieło jest napisane - "Bohater naszych czasów". Pechorin, znudzony i szukający przygód, nie oszczędzając nikogo w swojej zimnej namiętności, jest nim, poeta Michaił Lermontow. A nawet szczerze kochający, bezwiednie przynosi kłopoty wszystkim, którzy go kochają.
Niezależnie od tego, jak daleko te dwa utwory są, "Demon" odbija się echem od "Bohatera naszych czasów". I znowu czytelnik widzi cechy najbardziej "smutnego demona" - autora.
Jest fatalistą, a jego rówieśnicy rozpoznają to inowi biografowie. W tym samym czasie nie czekał na niego, by wyprzedził skałę, ale poszedł się z nim spotkać. Takie predestynacje, na które sam się zmobilizował, były tym fatalnym dniem 15 lipca 1841 roku. Co to było? Lermontow rzucił pięćdziesiąt dolarów na szczęście: wrócić do miejsca służby lub wybrać się na spacer do Piatigorsk? Chodziłem. Tam spotkał starego przyjaciela Martynowa, pokłócił się z nim i sprowokował pojedynek. Wiele lat później, Martynov uznał, że sam Michaił szyje kulą, który był los, a to Martynov los wybranego instrumentu złośliwości.
Historia jego pojedynków jest interesującafakty o Lermontow. Nawet w ostatniej godzinie, jak wspomnieli naoczni świadkowie, był na fatalnym spotkaniu radosnym i natchnionym. Jakby w końcu znalazłem to, czego szukałem ...
</ p>
