Podczas spotkania z twórczością Nikolaja Niekrasowazwykle nie ma związku z miłością. Zasadniczo jego wiersze odzwierciedlają codzienność. Jest to widoczne przede wszystkim w jego pracach takich jak "Kobiety w rosyjskich wioskach" i "Dzieci chłopskie". Jednak po bliższym badaniu życia i poezji poety staje się jasne, że słowa miłości w dziełach Niekrasowa był nadal obecny.
Niekrasow, jak wielu innych twórczych ludzi,był bardzo kochającą osobą. Namiętna natura wymagała stałej obecności muzyki w swoim życiu, co naturalnie znalazło odzwierciedlenie w jego pracach. Według biografa poety, miłosne słowa Nekrasova pojawiły się po raz pierwszy w miłości z guwernantką. To była słodka, ale jednocześnie podstępna dziewczyna. Nicholas Alekseevich następnie zgodził się z nią, a następnie nie zgodził się w okresie jego żebractwa. Ale jego miłość była, bardziej prawdopodobna, ziemska z natury i według wielu krytyków literackich była w pewien sposób "plebejską miłością". Jednak później w życiu klasyka była namiętna i szalona miłość do niezrównanej Avdotya Panayeva.
To był Avdotya Nikolai Alekseevich, który poświęcił jedenz cykli ich dzieł. Z prawej strony możemy powiedzieć, że miłosne teksty Nekrasova w tym okresie są naprawdę arcydziełem. Jego linie są przesiąknięte głębokimi uczuciami dla kobiety. Niekrasow o miłości mówi namiętnie, namiętnie i niezwykle szczerze. Ale nie myśl, że ten związek był bezchmurny i łatwy. W końcu ukochana poeta była po prostu zamężna. Jednak ten "mały" niuans jej życia nie stał się przeszkodą. A potem kochankowie, bez względu na wszystko, zaczęli żyć razem. Jakie są główne cechy miłosnych tekstów Nekrasova? Czytając wiele jego dzieł, widzimy, że cała burza jego emocji, wszystko, co narodziło się w jego duszy, przeniósł na papier. Dlatego miłosne teksty Nekrasova w wierszach poświęconych Panayevie mają pewną autobiograficzną naturę. Jest oczywiste, że tworząc ten poetycki cykl, autor był pełen goryczy. Nikolay Alekseevich był szczery do granic możliwości iz tego bardzo wrażliwego. Według krytyków literackich dzieła te są porównywalne do szczerości uczuć tylko z "cyklem Denisyevsky'ego" Tiutczewa.
W lirycznym dziele "Uderzona utratą nieodwracalnego" poeta opowiada, jak z woli losu miłość ginie.
Nie obchodzi - zimny zmierzch trumny,
Wstyd, chwała, nienawiść, miłość -
Zgaszony gniew,
Tak długo rozgrzana krew.
Jak widać z powyższych linii, bohater jest zależnyich uczucia. Utrata ukochanej czyni go słabym i słabym. Kobieta, której bohater odczuwa uczucia, przemija i niezwykle trudno jest mu to zrozumieć i pogodzić się z prawami wszechświata. Ale odzyskanie uczuć jest niemożliwe, tak jak cofnięcie czasu jest nierealne. Bohater pozostaje sam ze swoim smutkiem i nikt nie może mu pomóc. Miłosne teksty Nekrasowa, wiersze napisane przez niego w pasji pasji i czułości, odznaczają się szacunkiem wobec wybranego. W jego pracach wizerunek kobiety cechuje skrajna determinacja i silna wola, a bohater zazwyczaj pozbawiony jest takich cech. Można powiedzieć, że bohater romansów Nikołaja Aleksiejewicza jest spisany sam z siebie, jest także osobą o charakterze analitycznym, pewnym siebie i zawsze wątpiącym, ale nie utracił zdolności kochania.
Oprócz romansu z Panaeva, w życiu poetybyła inna miłość. Tak więc Nikolay Alekseevich był w związku z Celiną Lefren, Francuzką od urodzenia. W tym czasie Niekrasow był w stanie znacznie poprawić swoją sytuację finansową. To oczywiście ucieszyło jego nowego kochanka. Oczywiście doskonale zdawał sobie sprawę, że dowodził Celiną, ale jego uczucia były zbyt silne. W tym czasie miłosne słowa Nekrasova były przesycone jego wątpliwościami, cierpieniami i ciężkimi myślami. Wkrótce miejsce Francuzki zajmuje Praskovya Meishen, która nie różni się zbytnio od niej. Ta pani już wtedy była wdową i miała dość czasu, aby skorzystać ze statusu poety.
Bliżej granicy pięćdziesięcioletniej w duszy poetyponownie uczucia miłości flash, ale już do dwudziestolatki Fekla Anisimovna Viktorova. Wiek nie przeszkadza Nikolayowi Alekseevichowi z dawnego upału, entuzjazmu i żarliwości, by poddać się swoim uczuciom. Zwłaszcza, że dziewczyna odpowiada mu w zamian i nie myśli o swoim istnieniu bez niego. Po chwili, wkładając wiele wysiłku i wypełniając luki w edukacji, ukochana poeta Fekla zamienia się w Zinaidę Nikołajewną. Oczywiście w tym czasie twórczość poety nieco się zmieniło. W tym czasie napisał cały cykl wierszy. Uczucia Nikolai Alekseevicha wobec tej dziewczyny były ostatnimi w jego życiu. Wydaje się, że właśnie to skłoniło Niekrasowa do umocnienia związku w kościele.
Po przestudiowaniu życia poety możemy to stwierdzićróżnorodność i wielość dzieł miłości wiąże się z wieloma przywiązaniami serca poety. Taka liczba cykli lirycznych niewątpliwie znacznie wzbogaciła literaturę rosyjską. Dla poety miłość jest zawsze bólem i cierpieniem. Z jednej strony takie uczucia czynią człowieka bogatszym, z drugiej - wewnętrznie osłabia i staje się zależny. Ale to jest prawo miłości:
Wybacz mi! Nie pamiętam dni upadku,
Tęsknota, przygnębienie, złość, -
Nie pamiętam burz, nie pamiętam łez,
Nie zapamiętajcie zazdrości o groźby!
</ p>
