Środki pozataryfowe regulujące działalność handlu zagranicznego. Klasyfikacja środków pozataryfowych

Każde państwo dąży do rozwojuprzemysł krajowy. Ale jak to najlepiej zrobić? Spór między zwolennikami protekcjonizmu i wolnego handlu nie ustał przez wiele stuleci. W różnych okresach czasu wiodące państwa dążyły do ​​jednej lub drugiej strony. Istnieją dwa sposoby kontrolowania przepływów eksportowo-importowych: cła i środki regulacji pozataryfowej. Te ostatnie zostaną omówione w artykule.

Klasyfikacja środków pozataryfowych

Krajowa polityka handlowa może byćProtekcjonistyczny, umiarkowany lub otwarty (bezpłatny). Podział na grupy jest stosunkowo względny, ale bardzo pomaga w analizie. Aby określić sztywność polityki handlowej, bierze się pod uwagę nie tylko cła i kwoty, ale także środki regulacji pozataryfowej wprowadzone przez kraj. A te drugie są znacznie trudniejsze do zauważenia i docenić, więc są dziś tak popularne. Wyróżnia się następujące środki regulacji pozataryfowej:

1. Ilościowe. Ta grupa obejmuje import (notowanie) importu, licencjonowanie przychodzących i wychodzących przepływów towarów i tak zwane "dobrowolne" ograniczenia wywozowe.
2. Ukryte środki regulacji pozataryfowej. Do tej grupy należą zamówienia publiczne, prezentacja wymogów dotyczących zawartości składników lokalnych, wprowadzenie barier technicznych, podatków i opłat. Ukryte środki regulacji pozataryfowej mają na celu regulację importu.
3. Finansowe. Ta grupa obejmuje subsydiowanie, udzielanie pożyczek producentom krajowym i dumping. Metody finansowe służą do regulacji eksportu.

To kończy się ekonomicznymi miernikami regulacji pozataryfowych. Oddzielnie konieczne jest określenie instrumentów prawnych, które są ściśle związane z handlem międzynarodowym.

Pomiar metod pozataryfowych

Ograniczenia ilościowe, ukryte i finansowesą słabo mierzalne, dlatego często są słabo reprezentowane w danych statystycznych. Jednak do pomiaru metod pozataryfowych zwykle stosuje się kilka wskaźników. Wśród najbardziej znanych:

• Indeks częstotliwości. Pokazuje on, jak wiele towarów jest objętych środkami pozataryfowymi. Zaletą tego wskaźnika jest możliwość oceny poziomu ograniczeń z jego wykorzystaniem. Nie pozwoli jednak zmierzyć względnego znaczenia zastosowanych środków i ich wpływu na gospodarkę.
• Wskaźnik pokrycia handlu. Wskaźnik ten charakteryzuje udział kosztów wywozu i przywozu, które podlegają ograniczeniom pozataryfowym. Jego wadą jest to, że zazwyczaj nie docenia ona wpływu intensywnych barier pozataryfowych.
• Wskaźnik wpływu ceny. Wskaźnik ten pokazuje, w jaki sposób wprowadzone środki pozataryfowe wpływają na gospodarkę. Charakteryzuje stosunek światowych i krajowych cen towarów. Wadą tego wskaźnika jest to, że nie uwzględnia on faktu, że na wartość rynkową wpływa nie tylko wprowadzenie środków pozataryfowych, ale także wiele innych czynników.

Najczęstsze metody

Bezpośrednie ograniczenia ilościowe sąForma administracyjnych regulacji pozataryfowego przez obrotu handlowego stanu, określenie ilości towarów mogą być eksportowane lub importu. Należy zrozumieć, że nałożony kontyngent staje się ograniczeniem tylko wtedy, gdy zostanie osiągnięty. Taryfa jest zawsze taka sama. Często rządy preferują kwoty. Wynika to z faktu, że o wiele łatwiej jest po prostu ustawić wartość progową, niż obliczenie, jaka stawka doprowadziłoby do eksportu lub importu niezbędnej ilości towarów. Ograniczenia ilościowe mogą być podawane dekretem rządowym w jednym kraju, jak i na podstawie umów międzynarodowych, które regulują handel niektórymi wyrobami. Obejmują one limity, licencje i "dobrowolne" ograniczenia eksportu.

Cytowanie

Najczęściej używane są metody z pierwszej podgrupyczęsto. Kontyngent i kontyngent są terminami synonimicznymi. Różnica polega tylko na tym, że druga to odcień sezonowości. Kontyngent to ilościowy środek pozataryfowy polegający na ograniczeniu importu lub eksportu do określonej wielkości (kwoty). Nakłada się na pewien czas. Kierunek kontyngentu to eksport i import. Te pierwsze są zwykle wprowadzane zgodnie z umowami międzynarodowymi lub z deficytem na rynku krajowym. Celem importu jest ochrona krajowego producenta i utrzymywanie dodatniego bilansu handlowego. Pod względem zasięgu wyodrębniono kwoty globalne i indywidualne. Te pierwsze są nakładane na wywóz lub import określonego towaru, a jego pochodzenie nie jest brane pod uwagę. Indywidualne kwoty są nakładane w ramach globalnych kwot i określają kraj.

Licencjonowanie

Ten rodzaj ograniczenia ilościowego jest ściśle związanyz kwotami. Licencjonowanie polega na wydaniu przez rząd specjalnych zezwoleń na wywóz lub przywóz określonej liczby towarów. Ta procedura może być wykonywana zarówno osobno, jak i w ramach kontyngentu. Istnieje kilka rodzajów licencji:

• Jednorazowo. Obejmuje to zgodę na jedną transakcję, która jest ważna przez okres nie dłuższy niż rok.
• Licencja ogólna. Zezwolenie to nie zawiera liczby transakcji, ale jest ważne przez okres nie dłuższy niż rok.
• Automatyczna licencja. Wydaje natychmiast, a wniosek nie może zostać odrzucony przez organy państwowe.

Dobrowolne ograniczenia w przepływach eksportowych

Duże państwa mają wiele dźwignipresja na słabsze kraje. "Dobrowolne" ograniczenie eksportu jest jednym z nich. Słaby kraj wprowadza go na własną szkodę, broniąc w rzeczywistości krajowego producenta dużego państwa. Jego efekt jest podobny do kwot importu. Różnica polega na tym, że jeden stan nakłada ograniczenie na inne.

Ukryte metody protekcjonizmu

Istnieje ogromna liczba środków, które można przypisać tej grupie. Wśród nich są:

• Bariery techniczne. Są to przepisy i przepisy administracyjne, które mają zapobiegać importowi zagranicznych towarów.
• Podatki i opłaty na rynku krajowym. Mają one na celu podwyższenie cen towarów zagranicznych w celu zmniejszenia konkurencyjności.
• Polityka zamówień publicznych. Tego rodzaju ukryte mechanizmy regulacji pozataryfowej zakładają ustanowienie zobowiązań do nabywania niektórych towarów wytwarzanych na rynku krajowym.
• Wymagania dotyczące zawartości składników lokalnych. Zakładają one ustalenie udziału produktu końcowego na sprzedaż na rynku krajowym, który musi być wyprodukowany przez producentów krajowych.

Ustalenia finansowe

Ta grupa metod ma na celu zwiększenieeksport. Mechanizmy finansowe pomagają obniżyć cenę towarów, co zwiększa jej konkurencyjność na rynku światowym. W odpowiedzi na nie wprowadzono specjalne cła antydumpingowe i wyrównawcze. Wyróżnia się następujące metody finansowe:

• Dotacje.
• Zaliczanie.
• Dumping.

Ten ostatni pogląd oznacza spadek eksportuceny kosztem zasobów firm w celu promowania towarów na rynek zagraniczny. Środki antydumpingowe są stosowane w celu zwalczania takiej polityki pozataryfowej. Stanowią one prowizję tymczasową, której celem jest pokrycie różnicy między zaniżoną ceną a ceną normalną. Środki antydumpingowe neutralizują negatywne konsekwencje nieuczciwej konkurencji.