Znaczenie terminu "odrodzenie" jest związane z faktem, żeto właśnie w XIV odnowiono zainteresowanie starożytną kulturą, sztuką, filozofią. W tym samym czasie pojawienie się nowej oryginalnej kultury krajów Europy Zachodniej. Filozofia średniowiecza i renesansu są bardzo różne, głównie ze względu na spadek zainteresowania kulturą chrześcijańską.
Cechy filozofii renesansu
Pierwsza i główna różnica w nowym światopoglądziejest uważana za zmianę w podejściu do problemu ludzkiego. Staje się centrum wiedzy i myślenia. Filozofowie tamtej epoki byli równie zainteresowani zarówno materialną naturą, jak i duchowymi cechami człowieka. Było to szczególnie widoczne w sztukach pięknych. Filozofowie zaczynają aktywnie krzewić ideę harmonijnego rozwoju człowieka, jego fizycznych i duchowych cech. Zwracali jednak większą uwagę na kształtowanie świata duchowego. Był to rozwój historii, literatury, sztuki i retoryki.
Filozofia renesansu rozpoczyna się po raz pierwszyidea humanizmu. Ten pogląd uznaje wartość osoby jako jednostki, z jej prawem do wolności słowa, rozwoju i szczęścia. Jedną z podstawowych zasad etyki Renesansu jest pragnienie szlachetności, męstwo ludzkiego ducha. Filozofia renesansu uważa człowieka nie tylko za istotę naturalną, ale także za twórcę samego siebie. Jednocześnie słabnie zaufanie do grzeszności człowieka. Nie potrzebuje już Boga, bo ona sama staje się stwórcą. Centrum tego trendu była Florencja.
Filozofia renesansu również charakteryzuje się nauczaniem- Panteizm. Opiera się na identyfikacji Boga z naturą. Filozofowie, którzy stosują się do tej tendencji, twierdzą, że Bóg jest obecny we wszystkich przedmiotach. Ponadto, odmawia się stworzenia świata przez Boga. Filozofia renesansu fundamentalnie rewiduje pojęcia natury, człowieka i Boga. Zgodnie z naukami wszechświat nie został stworzony przez Boga, ale istnieje stale i nie może zniknąć. Bóg jest w samej naturze, jako jego aktywna zasada. Najbardziej znanym przedstawicielem tej myśli był Giordano Bruno.
Filozofia naturalna jest również jedną z głównychnurty filozoficzne renesansu. Ta filozofia zajmuje się problemami nieskończoności i wieczności wszechświata, istnieniem różnych światów i samo-poruszaniem się materii. W tej chwili materia zaczyna być postrzegana jako aktywna zasada twórcza, pełna witalności. W tym samym czasie wewnętrzna zdolność materii do zmiany została nazwana duszą świata. Jest w samej materii i dominuje we wszystkim. Jednocześnie wyrażono nowe podejścia do ruchu ciał niebieskich, znacznie różniące się od teologii. Najsławniejszymi przedstawicielami tej myśli są Nikołaj Kopernik, Nikołaj Kuzański, Erazm z Rotterdamu.
To nowe podejście do Boga i krytykaOficjalny kościół był impulsem do potępienia samej wiary katolickiej. Filozofia renesansu buduje nauki i zasady wiedzy starożytnych myślicieli w absolutach. Zgodnie z nową filozofią nauka powinna stać się podstawą religii. Magia i okultyzm zaczynają być uważane za najwyższe formy wiedzy naukowej. Filozofowie wykazywali wielkie zainteresowanie starożytnymi naukami religijnymi.
Praktyczne kryterium prawdy się pogłębiłofilozofowie renesansu, jest podstawą nowoczesnej metodologii nauk przyrodniczych. Idee rozwinięte przez ówczesnych filozofów na temat nierozdzielności człowieka i natury, kosmosu i Ziemi zostały przyjęte jako podstawa dla następnych pokoleń filozofów. Także renesans stał się impulsem do rozwoju utopijnego socjalizmu. Idee wyrażane przez humanistów miały duży wpływ nie tylko na kulturę, ale na całą społeczną świadomość.
</ p>
