Tołstoj Peter Andreevich, krótka biografiaktóry zostanie przedstawiony później, był wybitnym rosyjskim dyplomatą, mężem stanu. Był jednym z przywódców tajnej służby pod władzą cara, prawdziwym tajnym doradcą.
Przyszły mąż stanu był synemokolnichogo. Jego matka, Solomonida Miloslavskaya, była daleką krewną królowej Marii. Tołstoj Peter Andreevich (1645-1729 gg.) Służył jako steward na dworze. W 1682 roku, 15 maja podczas zamieszek muszkieterów aktywnie wspierany wuja IM Miloslavsky, podnosząc rebeliantów, głośno oskarżając Naryshkins w śmierci księcia Iwana. Po obaleniu tronu Zofia Tołstoj Piotr Andriejewicz na bok wielkiego reformatora. Jednak król potraktował uciekiniera raczej chłodno. Piotr 1 nie ufał Tołstojowi. Król nie poprawi stosunków i osiągnięć militarnych podczas ostatniej kampanii Azowskiego w 1696 roku W 1697 roku, cesarz wysłał wolontariuszy za granicę na szkolenia. Peter Andreevich Tołstoj również wołał, aby odejść. Edukacja dzieci w tym czasie była głównie w kraju, ponieważ instytucje, które istniały w tym czasie, tworzyły duchowych lub urzędników państwowych. Przez dwa lata we Włoszech Tołstoj nie tylko studiował biznes morski, ale także zapoznał się z kulturą zachodnioeuropejską.
Pod koniec 1701 roku Tołstoj, Piotr Andriejewicz, został ambasadorem w Konstantynopolu. Został pierwszym rosyjskim przedstawicielem dyplomatycznym. Post miał wielkie znaczenie. Praca była pełna różnych niebezpieczeństw i problemów. Tak więc w okresie komplikacji 1710-1713. ambasador był dwukrotnie w zamku Siedmiu Wież. Ponadto post wyalienował postać z królewskiego dworu. W 1714 r. Tołstoj Piotr Andriejewicz wrócił do Rosji. Tutaj rozporządza AD Menshikov, który cieszył się szczególnym zaufaniem cara. Po pewnym czasie Tołstoj zostaje senatorem. W okresie od 1715 do 1719 roku. dyplomata wykonywał zadania w ramach stosunków z Prusami, Danią i Anglią.
W 1717 Tsarevich Aleksiej ukrywał się w Neapolu ze swoją kochanką Euphrosyne. Piotr posłał po poszukiwania Rumiancewa i Tołstoja. Ambasadorowie wykorzystali wszystkie swoje umiejętności dyplomatyczne, aby zwrócić księcia do Rosji. Tołstoj dał mu list od Piotra, w którym ojciec mówił o przebaczeniu jego syna, jeśli dobrowolnie powrócił do swojej ojczyzny. Jednak wiadomość nie mogła przekonać księcia, aby wrócił. Potem interweniował Tołstoj. Piotr Andriejewicz przekupił jednego z austriackich urzędników, by powiedzieć, że powrót Aleksieja to zdecydowana umowa. W wyniku tego carewicz musiał udać się do Rosji.
Tołstoj brał czynny udział w procesieAlexey. W tym roku został nagrodzony majątki i szef Kancelarii Tajnej, który był w tym czasie dużo pracy związanej z niepokoju wśród ludzi o los księcia. Od tego momentu, Tołstoj był jednym z powierników i ludzi znajdujących się najbliżej Peter 1. Sprawa księcia przyczyniły się do zbliżenia dyplomaty i cesarzowej Katarzyny. W dzień koronacji, 18 maja 1724, o specjalnym dekretem króla przyznano mu tytuł hrabiego.
Po śmierci Piotra Catherine wstąpiła na tron. Wraz z Mieńszikowem Tołstoj aktywnie promował jej akcesję. Był między innymi inny kandydat na tron. Ale Tołstoj wiedział, że gdyby do władzy doszedł Piotr Alekseevich (syn carewicza Aleksieja), jego kariera jako męża stanu natychmiast się skończy. W końcu był aktywnie zaangażowany w poszukiwanie i powrót ojca do Rosji. Niemniej jednak los rozkazał nie w sposób, w jaki przyjął to Tołstoj. Działając wraz z Mienszowem przez dość długi czas, zerwał z tym ostatnim w sprawie następcy cesarzowej.
Zaproponował plan panowania Petera Alekseevichaaustriacki poseł Rabutin. Zamierzał wynieść go na tron, poślubiając córkę Mieńszikowa. Tołstoj z kolei, obawiając się o siebie i swoją rodzinę, nalegał na przekazanie władzy córkom Piotra 1. Ale Mieńszikow wygrał w tym konflikcie. W rezultacie 82-letni dyplomata został skazany na karę śmierci, a jego miejsce zajął pobyt w klasztorze Sołowki. Zarządzeniem cesarza hrabiego Piotra Andriejewicza Tołstoja i jego synów pozbawiono wszystkich tytułów. Sześć miesięcy po pobycie w wilgotnym kazamacie dyplomata zmarł. Wraz z nim w klasztorze Sołowki był jego syn Iwan. Zmarł w 1728 roku.
PA Tołstoj był żonaty z Solomonida Timofeevna Dubrovskaya. Była wnuczką skarbnika Bogdana Dubrowskiego. Zmarła w 1722 r. Synowie urodzili się w małżeństwie:
W roku 1760 Najwyższy dekret hrabiowskiego tytułu Tołstoja powrócił do rodziny. Ponadto przywrócono prawa wnuków dyplomaty. Byli to Andrzej, Wasilij, radny stanowy Borys, Piotr i Fiodor Iwanowicz, a także Iwan i Aleksander Pietrowicz. W latach 1697-1699. dyplomata podczas podróży zagranicznej napisał pamiętnik. W nim opisał swoje myśli, postawy, poglądy, wrażenia z życia Europy Zachodniej. Zapisy w dzienniku są przechowywane na trzech listach. Są uważane za jedno z najważniejszych źródeł historycznych opisujących Rosję za panowania Piotra 1.
Pierwsze wydanie z 1888 roku został wykonany na archiwach księcia Potiomkina. Jednak nie można go uznać za wystarczająco autorytatywny. Najbardziej kompletne nagrania znajdują odzwierciedlenie w publikacji przygotowanej przez SN Travnikov i LA Olshevskaya, opublikowanej w ramach Literary Monuments w 1992 roku. W 1706 roku Tołstoj szczegółowo opisał Morze Czarne.
P. A. Tołstoj bez wątpienia odegrał znaczącą rolę w rosyjskiej historii ery Piotrowej. Jego życie było długie, połączone z różnymi trudnościami. Przez długi czas musiał udowadniać swoje oddanie Piotrowi 1. Odegrał szczególną rolę podczas poszukiwań, a następnie procesu carewicza Aleksieja. Jego nominacja na szefa tajnego kanclerza świadczy o zaufaniu, jakie car miał z figurą. Podczas swojego pobytu we Włoszech Tołstoj był jednym z pierwszych, którzy przyjęli maniery zachodnioeuropejskie. Miało to znaczący wpływ na jego dalsze działania dyplomatyczne. Według niektórych relacji był on jednym z ostatnich ludzi, których syn Piotra widział przed śmiercią. Po okresie panowania Katarzyny, robił wszystko, co od niego zależało, aby umocnić swoją władzę i zapobiec przenoszeniu korony do syna Aleksieja. Nie udało mu się jednak ochronić siebie i swojego syna przed wygnaniem i śmiercią. PA Tołstoj został pochowany w katedrze klasztoru Przemienienia Pańskiego po zachodniej stronie w 1729 roku.
</ p>
