Trochę z historii tego terminu
Termin "ontologia" został wprowadzony przez filozofa zNiemcy: Rudolf Gocklenius. W procesie rozwoju wprowadzane do niego pojęcia wielokrotnie się zmieniały. W średniowieczu, próbując wymyślić doktrynę bytu, uważano go za filozoficzny dowód prawd w religii. Wraz z nadejściem New Age, ontologia w filozofii zaczęła stanowić część metafizyki, która bada supersensowną strukturę wszystkiego, co istnieje.
Dziś ontologia jest podziałem filozofii na temat bycia, świata superrozumnego i świata jako całości.
Tak więc terminy "metafizyka" i "ontologia"blisko siebie w wartości. Przez jakiś czas były używane jako synonimy. Z czasem termin "metafizyka" przestał być używany, a jego miejsce słusznie zajmowała ontologia.
Przedmiot studiów w ontologii
Istnieją dwa główne aspekty - bycia i niebytu, -którego badanie zajmuje się ontologią w filozofii. Dla filozoficznego pojmowania wszystkiego, co istnieje na świecie, kategoria bytu działa jako pierwsza. Badanie ontologiczne świata obejmuje wykorzystanie całego systemu kategorii filozoficznych, z których głównymi są pojęcia bytu i niebytu.
Bycie jest wszechogarniającerzeczywistość, to, co istnieje, jest w rzeczywistości. Pojęcie "bycia" obejmuje świat, który istnieje w rzeczywistości. Stanowi podstawę wszystkich zjawisk i rzeczy, gwarantuje ich dostępność. Nieistnienie jest nieobecnością, nierzeczywistością wszystkiego, co konkretne, rzeczywiste. Tak więc ontologia jest podziałem filozofii na bycie, bytem.
Powstanie i rozwój ontologii
Na jakich etapach formacji przeszła ontologiafilozofia? Filozofia jako nauka i kwestia bycia jednocześnie. Po raz pierwszy uczył się filozofa starożytności Parmenidesa. Dla niego bycie i myśl były identycznymi pojęciami. Twierdził również, że nie można skądś pochodzić i zniszczyć, to jest niemożliwe, jest nieruchome i nigdy nie skończy się w czasie. Nieistnienie, jego zdaniem, nie istnieje.
Demokryt utrzymywał, że wszystkie rzeczy są atomami, rozpoznając w ten sposób bycie i niebyt.
Platon przeciwstawiał się światu duchowych idei i esencji - tego, co reprezentuje prawdziwą istotę, światowi rozsądnych rzeczy, które mają tendencję do zmiany. Rozpoznał zarówno byt, jak i niebyt.
Arystoteles reprezentował materię jako "będącą w możliwościach".
W naukach, które powstały w średniowieczu,być rozumianym samym Bogiem. Wraz z nadejściem Nowego Czasu ontologia w filozofii traktowała bycie jako umysł, świadomość człowieka. Jedyną, niewątpliwą i prawdziwą istotą była osoba, jej świadomość i potrzeby, jej życie. Składa się z takich podstawowych form: duchowej i materialnej istoty człowieka, bytu rzeczy, bytu społeczeństwa (społecznego). Taka jedność pomaga przedstawić wspólną podstawę wszystkiego, co istnieje.
Ontologia filozoficzno-prawna
Co jest istotą prawa w ogóle, nie da się zrozumieć bez zrozumienia, czym jest filozoficzna i prawna ontologia.
Realia życia codziennego są skontrastowanesystem świata normatywno-oceniającego, któremu człowiek jest posłuszny. Dyktuje każdej osobie inne zasady i wymagania - polityczne, moralne, prawne. System ten wprowadza również pewne normy do świata życia każdego (na przykład w jakim wieku można uczęszczać do szkoły, brać udział w wyborach, żenić się, być pociągniętym do odpowiedzialności administracyjnej i karnej), określa pewne normy postępowania.
Tak więc, filozoficzna i prawna ontologia -jest to sposób organizowania i interpretowania niektórych aspektów życia społecznego, a jednocześnie bycia osobą. Istnienie prawa i faktycznego istnienia mają istotne różnice, ponieważ istnienie prawne przewiduje wykonywanie pewnych obowiązków. Osoba musi przestrzegać praw przyjętych w społeczeństwie. Dlatego ontologia filozoficzno-prawna jest gałęzią nauki, która ma swoją specyfikę. Istnienie prawa, które uważa za "obowiązek". Prawo jest sferą należną, mianowicie tą, która "w widoczny sposób" nie istnieje, ale której rzeczywistość ma wielkie znaczenie w życiu każdego przedstawiciela społeczeństwa.
Pod pojęciem rzeczywistości prawnej również należy rozumiećsystem, który istnieje w ramach istoty ludzkiej. Składa się z elementów, które są charakterystyczne dla wykonywania niektórych funkcji. W rzeczywistości jest to nadbudowa, która obejmuje instytucje prawne, relacje i świadomość.
</ p>
