Bitwa o Narwę jest jedną z najbardziej godnych uwagikronika bitwy Piotra I. W rzeczywistości była to pierwsza poważna bitwa młodego państwa rosyjskiego. I choć zakończyło się to dość bezskutecznie zarówno dla Rosji, jak i dla Piotra I, znaczenie tej bitwy nie można przecenić. Pokazał wszystkie słabe punkty armii rosyjskiej i zadał wiele nieprzyjemnych pytań dotyczących broni i logistyki. Późniejsze rozwiązanie tych problemów wzmocniło armię, czyniąc ją jedną z najbardziej zwycięskich w tym czasie. A początek tego stanowiła bitwa o Narwę. Krótko o tym wydarzeniu, spróbujmy opowiedzieć w naszym artykule.
Początkiem konfrontacji rosyjsko-szwedzkiej może byćrozważyć konflikt, który wybuchł nad zakończeniem trzydziestoletniego tureckiego świata. Proces zawarcia tej umowy mógłby zostać powstrzymany z powodu silnego szwedzkiego oporu. Kiedy usłyszałem o takiej opozycji, król nakazał wydalenie ambasadora szwedzkiego Knieper korony z Moskwy, a jego przedstawicielem w Szwecji zamówił wypowiedzieć wojnę królestwa. Jednocześnie, Piotr I był skłonny do końca świata pracy, pod warunkiem, że Szwedzi dał mu Narva zamku.
Karol XII uznał takie traktowanie za oburzające ipodjął środki zaradcze. Na jego żądanie skonfiskowano cały majątek rosyjskiej ambasady i aresztowano wszystkich przedstawicieli. Ponadto król Szwecji nakazał aresztować własność rosyjskich kupców i sami wykorzystać je do ciężkiej pracy. Prawie wszyscy zginęli w niewoli i nędzy. Carl zgodził się na wojnę.
Peter Stwierdziłem, że ta sytuacja jest nie do przyjęcia. Pozwolił jednak wszystkim Szwedom opuścić Rosję i nie aresztował ich majątku. Tak rozpoczęła się wojna północna. Bitwa o Narwę była jednym z pierwszych epizodów tego konfliktu.
Próbując przedrzeć się do brzegów Bałtyku, Rosjanieoddziały z sierpnia 1700 r. poprowadziły oblężenie Narwy. Pod szwedzkiej twierdzy sześć pułków Nowogród gubernator książę Trubeckoj wysłanych dodatkowo wzmocnić pozycję wojsk rosyjskich bezpośrednio pod Narva przeniesiono kawalerii hrabiego Golovin i pozostałe pułki jego podziału. Twierdza została poddana licznym bombardowaniom. co kilkakrotnie doprowadziło do poważnych pożarów. Rosjanie nie spieszyli się, by szturmować dobrze bronione mury, mając nadzieję na wczesne oddanie Narwy.
Ale wkrótce poczuli brakproch strzelniczy, pociski, zepsucie zapasów, zapach zdrady. Jeden z kapitanów, który miał szwedzkie korzenie, złamał przysięgę i przeszedł na stronę wroga. Król, aby uniknąć powtórzenia się takich przypadków, zwolnił wszystkich cudzoziemców, którzy zajmowali stanowiska dowodzenia w rezerwie, i wysłał ich do wnętrza Rosji, nagradzając ich szeregami. 18 listopada Peter I osobiście pojechał do Nowogrodu, aby śledzić dostawy wojskowych zapasów i dostaw. Kontynuację oblężenia powierzono księciu de Croix i księciu Ya F. Dolgorukowowi.
Należy zauważyć, że bitwa o Narwę w 1700 rokuzostał zaprojektowany do aktywnych działań ofensywnych - wojska rosyjskie zajmowały pozycje odpowiednie tylko do aktywnego odwrotu, ale nie do obrony. Zaawansowane jednostki podziałów Piotrowych rozciągały się wzdłuż cienkiej linii o długości prawie siedmiu kilometrów. Na miejscu nie było też artylerii, ze względu na dotkliwy brak muszli, nie spieszył się zajmować pozycji w pobliżu baszt Narwy.
Korzystając z nieobecności króla, wojska szwedzkie,pokryta zamiecią i mgłą, wyrusza do ofensywy. Karol XII stworzył dwie grupy uderzeniowe, które zdołały przebić się przez rosyjską obronę w środku i na jednym z boków. Zdecydowana ofensywa zakłopotana Rosjanami: wielu zagranicznych oficerów oddziałów Piotra, dowodzonych przez de Croixa, przeniosło się na szeregi wroga.
Rosjanie wycofali się ... Spora liczba ludzi i sprzęt wojskowy biegli chaotycznie do zniszczonego mostu na rzece Narva. Pod wygórowanym ciężarem most zawalił się, zatapiając wielu ludzi pod wrakiem. Widząc lot ogólny, kawalerzysta bojar Szeremietiew, który zajmował tylną straż rosyjskich pozycji, uległ ogólnej panice i zaczął zmuszać Narwę do pływania.
Tylko dzięki odwadze i odwadze tych dwóchposzczególnych pułków - Preobrażenski i Semenowski - ofensywa Szwedów udało się zablokować. Przestali panikować i skutecznie odpierały atak wojsk królewskich. Resztki pozostałych rosyjskich jednostek stopniowo dołączały do ocalałych pułków. Kilkakrotnie Karol XII osobiście doprowadził Szwedów do ataku, ale za każdym razem musiał się wycofywać. Wraz z nadejściem nocy akcje wojskowe ustąpiły. Rozpoczęły się negocjacje.
Bitwa o Narwę zakończyła się klęską Rosjan,ale szkielet armii przetrwał. Pomimo trudnej sytuacji wojsk Piotra, Karol XII nie był pewien bezwarunkowego zwycięstwa Szwedów, dlatego zaakceptował warunki traktatu pokojowego. Przeciwnicy zawarli porozumienie, zgodnie z którym rosyjskie wojska mogły się wycofać.
Bitwa o Narwę pokazała wszelkie zacofanie Rosjanwojsko, jego słabe doświadczenie nawet przed kilkoma oddziałami wroga. W bitwie 1700 r. Po stronie Szwedów walczyło tylko około 18 tysięcy ludzi przeciwko trzydziestopięcio tysięcznej armii rosyjskiej. Brak koordynacji, słaba logistyka, słaby trening i przestarzała broń to główne przyczyny klęski Narwy. Po przeanalizowaniu przyczyn Peter skupił swoje wysiłki na połączonym treningu zbrojeń i wysłał najlepszych swoich generałów, by studiowali sprawy wojskowe za granicą. Jednym z priorytetowych zadań było uzbrojenie armii w najnowsze przykłady sprzętu wojskowego. Kilka lat później reformy wojskowe Piotra I doprowadziły do tego, że armia rosyjska stała się jedną z najsilniejszych w Europie.
</ p>
