Wiek XIX doprowadził do powstania dużej liczby Rosjanutalentowani prozaicy i poeci. Ich prace szybko wkroczyły w światową kulturę i zajęły w niej stosowną pozycję. Na ich wpływ miał wpływ twórczość wielu autorów na całym świecie. Ogólna charakterystyka dziewiętnastowiecznej literatury rosyjskiej stała się przedmiotem odrębnej sekcji krytyki literackiej. Niewątpliwie warunkiem wstępnym tak szybkiego wzrostu kulturowego były wydarzenia w życiu politycznym i społecznym.
Główne nurty w sztuce i literaturzepowstają pod wpływem wydarzeń historycznych. Podczas gdy w XVIII wieku życie publiczne w Rosji było względnie zmierzone, w następnym stuleciu znalazło się wiele ważnych perypetii, które wpłynęły nie tylko na dalszy rozwój społeczeństwa i polityki, ale także na kształtowanie się nowych trendów i trendów w literaturze.
Jasne historyczne kamienie milowe tego okresu byływojna z Turcją, inwazja wojsk napoleońskich, egzekucja opozycjonistów, zniesienie pańszczyzny i wiele innych wydarzeń. Wszystkie znajdują odzwierciedlenie w sztuce i kulturze. Ogólna charakterystyka rosyjskiej literatury XIX wieku nie może obejść się bez wspominania o tworzeniu nowych norm stylistycznych. Geniuszem sztuki tego słowa był Puszkin. Dzięki swojej kreatywności zaczyna się to wielkie stulecie.
Główną zasługą błyskotliwego rosyjskiego poety byłtworzenie nowych poetyckich form, stylistycznych urządzeń i unikalnych, wcześniej nieużywanych tematów. Aby to osiągnąć, Puszkin odniósł sukces dzięki wszechstronnemu rozwojowi i doskonałej edukacji. Kiedy postawił sobie cel osiągnięcia wszystkich szczytów w oświeceniu. I dotarł do niej przez trzydzieści siedem lat. Bohaterowie Puszkina byli wówczas nietypowi i nowi. Obraz Tatyana Larina łączy w sobie piękno, umysł i cechy rosyjskiej duszy. Ten rodzaj literatury w naszej literaturze nie miał analogów wcześniej.
Odpowiadając na pytanie: "Jaka jest ogólna charakterystyka rosyjskiej literatury XIX wieku?", Osoba, która ma co najmniej podstawową wiedzę filologiczną, będzie pamiętała takie imiona, jak Puszkin, Czechow, Dostojewski. Ale to autor "Eugeniusza Oniegina" dokonał rewolucji w rosyjskiej literaturze.
Ta koncepcja pochodzi od Zachoduśredniowieczna epopeja. Ale w XIX wieku nabrało nowych odcieni. Pochodząca z Niemiec romantyka przeniknęła również do twórczości rosyjskich autorów. W prozie ten kierunek charakteryzuje pragnienie mistycznych motywów i ludowych legend. W poezji istnieje pragnienie przemiany życia na lepsze i intonowania bohaterów ludu. Ruch opozycyjny dekabrystów i ich tragiczny koniec stał się podatnym gruntem dla twórczości poetyckiej.
Ogólna charakterystyka dziewiętnastowiecznej literatury rosyjskiej jest naznaczona romantycznymi nastrojami w tekstach, które często spotyka się w wierszach Puszkina i innych poetów jego plejady.
Jeśli chodzi o prozę, pojawiają się nowe formy opowieści, wśród których ważne miejsce zajmuje fantastyczny gatunek. Jasne przykłady romantycznej prozy to wczesne dzieła Nikolai Gogola.
Wraz z rozwojem tego kierunku Rosjaninliteratura XIX wieku. Główną cechą sentymentalnej prozy jest zmysłowość i nacisk na percepcję czytelnika. Sentymentalizm przeniknął literaturę rosyjską pod koniec XVIII wieku. Karamzin został założycielem rosyjskiej tradycji tego gatunku. W XIX wieku miał wielu zwolenników.
To było w tym czasie satyryczne iprace publicystyczne. Trend ten można prześledzić przede wszystkim w pracy Gogola. Rozpoczynając karierę od opisu małej ojczyzny, autor później przeniósł się do ogólnorosyjskich tematów społecznych. Trudno dziś sobie wyobrazić, bez względu na to, czym był ten mistrz satyry rosyjska literatura XIX wieku. Ogólna charakterystyka jego prozy w tym gatunku sprowadza się nie tylko do krytycznego spojrzenia na głupotę i pasożytnictwo właścicieli ziemskich. Pisarz-satyryk "chodził" prawie we wszystkich warstwach społeczeństwa.
Arcydziełem satyrycznej prozy była powieść "PanGolovlevs ", poświęcone tematyce biednego świata duchowego właścicieli ziemskich. Później dzieło Saltykowa-Szczedrina, podobnie jak książki wielu innych pisarzy satyryków, stało się punktem wyjścia dla narodzin socrealizmu.
W drugiej połowie wieku rozwójrealistyczna proza. Romantyczne ideały były nie do utrzymania. Trzeba było pokazać świat takim, jaki naprawdę jest. Proza Dostojewskiego jest integralną częścią takiej koncepcji, jak literatura rosyjska XIX wieku. Ogólną charakterystyką jest krótka lista ważnych cech tego okresu i przesłanek do wystąpienia pewnych zjawisk. Jeśli chodzi o realistyczną prozę Dostojewskiego, można ją scharakteryzować następująco: powieści i powieści tego autora stały się reakcją na nastroje panujące w tamtych latach w społeczeństwie. Reprezentując w swoich pracach prototypy ludzi, których znał, starał się rozważyć i rozwiązać najbardziej palące problemy społeczeństwa, w którym się obracał.
W pierwszych dziesięcioleciach w kraju Michaił był uwielbionyKutuzow, następnie romantyczni dekabrystycy. Dowodzi tego wyraźnie rosyjska literatura z początku XIX wieku. Ogólna charakterystyka końca stulecia wpisuje się w kilka słów. To jest ponowna ocena wartości. To nie los wszystkich ludzi wysunął się na pierwszy plan, ale jego indywidualni przedstawiciele. Stąd pojawienie się w prozie obrazu "zbędnego człowieka".
W latach, w których zabrała się realistyczna powieśćdominująca pozycja, poezja schodzi na dalszy plan. Ogólny opis rozwoju rosyjskiej literatury XIX wieku pozwala nam prześledzić długą podróż od sennej poezji do prawdziwej powieści. W tej atmosferze tworzy swoje genialne dzieło Niekrasowa. Ale jego twórczości trudno przypisać do jednego z wiodących gatunków tego okresu. Autor połączył w swoim wierszu kilka gatunków: chłop, heroiczny, rewolucyjny.
Pod koniec XIX wieku jeden z najszerzej czytanychCzechow stał się autorem. Pomimo tego, że na początku twórczej ścieżki krytycy oskarżali pisarza o bycie na bieżąco z aktualnymi problemami społecznymi, jego prace zyskały niepodważalne publiczne uznanie. Kontynuując rozwój wizerunku "małego człowieka" stworzonego przez Puszkina, Czechow studiował rosyjską duszę. Różne koncepcje filozoficzne i polityczne, które powstały pod koniec XIX wieku, nie mogły wpłynąć na życie jednostek.
W późnej literaturze XIX wieku dominowały rewolucyjne nastroje. Wśród autorów, których twórczość znajdowała się na przełomie wieków, Maxim Gorki stał się jedną z najwybitniejszych osobistości.
Ogólna charakterystyka rosyjskiego klasycznegoliteratura XIX wieku zasługuje na więcej uwagi. Każdy znaczący przedstawiciel tego okresu tworzył swój artystyczny świat, którego bohaterowie marzyli o nierealizowalnym, zmagającym się ze złem społecznym lub doświadczającym własnej małej tragedii. Głównym zadaniem ich autorów było odzwierciedlenie realiów stulecia, bogatych w wydarzenia społeczne i polityczne.
</ p>
