Pojawienie się takiego zjawiska, jak teksty filozoficzneTyutchev, to było całkiem naturalne. Fiodor Iwanowicz stał się jednym z pierwszych w poezji, który w nowy sposób zaczął rozumieć problemy związane z byciem w swojej pracy.
W kulturze rosyjskiej w 1820 roku zaobserwowanozwiększone zainteresowanie filozofią. W tym czasie zaczął rozprzestrzeniać się w szerokim kręgu społeczeństwa, wykraczając poza bliskie kręgi. Chociaż pod wieloma względami to zainteresowanie wynikało z okoliczności historii Rosji, nasz kraj był całkowicie zgodny z procesami kulturowymi w Europie, które miały miejsce w tym czasie.
Koniec XVIII - początek XIX wieku. - okres dobrobytu miał wielki wpływ na losy europejskiej cywilizacji niemieckiej filozofii klasycznej. W Rosji w latach dwudziestych XIX wieku zaczęła się kształtować poezja, która później stała się znana jako filozoficzna. Charakteryzuje go nie tylko zainteresowanie uniwersalnymi problemami ludzkimi, egzystencjalnymi, które zawsze były ważne dla literatury i tego, co odnotowano, na przykład, późnym tekstem Puszkina. Istniało dążenie do przetłumaczenia za pomocą słów naukowych filozoficznych idei, czasem i konkretnych systemów filozoficznych.
Odpowiedź na to pytanie nie jest trudna. W kulturze rosyjskiej reputacja Tiutczewa jako poety-filozofa została naprawiona, ponieważ być może, lepiej niż ktokolwiek inny, zdołał wyrazić w swojej pracy liryczne doświadczenie pewnych filozoficznych idei. Pod koniec 1820-1830 napisał wiele słynnych wierszy poświęconych tym doświadczeniom, Tyutczewa. Teksty filozoficzne (wersety, których lista jest przedstawiona poniżej) zostały napisane głównie w tym czasie. Są to takie prace jak:
A później, od lat 40. XIX wieku, napisałnajbardziej udanych jego wierszy o miłości. Jednak ścisła klasyfikacja tematyczna jego tekstów jest prawie niemożliwa, ponieważ wszystkie tradycyjne, "wieczne" tematy, przede wszystkim natura i miłość, nabierają filozoficznego znaczenia dla tego poety.
Udokumentowane i dobrze udokumentowaneWiadomo, że Tyutczew sympatyzował z filozofią Schellinga. Komunikuje się z nim osobiście w Niemczech (zdjęcie tego niemieckiego filozofa przedstawiono powyżej). Istotą tego było, że materialny świat natury i wewnętrzny świat człowieka są do siebie podobne, wszyscy jesteśmy blisko związani z wszechświatem. Schelling uważał przyrodę za żywy organizm, twórczą nieświadomie duchową zasadę, system "mocy" (stopni wstępujących), charakteryzujący się polarnością, a także dynamiczną jednością przeciwieństw. W istocie nauczanie to było poetyckie i pocieszające, potwierdzając, że nasz świat jest poznawany. W tej wiedzy ponadto nadano priorytet sztuce, która działała jako forma rozumienia świata poprzez intuicję.
Filozoficzna liryka Tiutczewa zawiera przekrojeobrazy i motywy, które mają charakter symboliczny i zwracają czytelnika do zrozumienia problemów bytu. Na przykład obrazy Dnia i Nocy są bardzo ważne. Jak wszystkie prawdziwe symbole, można je interpretować tylko w przybliżeniu. Filozoficzne teksty Tiutczewa to wiersze, w których konfrontacja światła i ciemności nie może być rozumiana jako walka dobra ze złem. Chodzi raczej o zrozumiały, logiczny, racjonalny, kontrolowany ludzki rozum i wolę (początek dnia w człowieku iw życiu) - i niezrozumiały, tajemniczy, który łączy ludzi z kosmiczną zasadą i jest całkowicie poza naszą wolą.
Strashen i jednocześnie atrakcyjny dlaliryczny bohater Tyutchev night world, jako osoba boi się całkowicie w nim rozpuścić, aby zniknąć. W szczególności jest to powiedziane w wierszu "Co wy, wyć noc ...". W nim "pradawny chaos" jest nie tylko poza człowiekiem, ale także w nim samym. W świecie Fiodora Iwanowicza jesteśmy "śmiertelnie kochani": Chaos w królestwie uczuć staje się "gwałtowną ślepotą namiętności", a człowiek nie kontroluje ich.
Filozoficzne tematy tekstów Tiutczewa nie są ograniczonejak opisano powyżej. Na przykład w dziele "Silentium!" poeta porównuje duszę człowieka do wszechświata, do świata. Wewnątrz każdego z nas są ich gwiazdy i własne niebo. Fiodor Iwanowicz, opisując psychiczny wszechświat, wykorzystuje obrazy i barwy charakterystyczne dla jego filozoficznych prac o naturze, "zewnętrznym" świecie. Są to motywy filozoficzne w tekstach Tiutczewa, jako konfrontacja między nocą a dniem, światłem i ciemnością, rozgwieżdżonym niebem i najbardziej ukochanymi momentami przemiany - wieczorem, rano, wschodem słońca. Jednak w wierszu "Silentium!" te obrazy nie są tak wyraźnie widoczne w tekście. Świecą tylko gdzieś w jej głębiach. Długi łańcuch skojarzeń wyrastających z kontekstu całych tekstów Tiutczewa (zarówno współczesnych do tego wiersza, jak i późniejszych) rozciąga się na jedno słowo, oszczędnie wybrane. Pisano już takie prace jak "Bezsenność", "Wizja", "Wieczór letni", "Kolejny zabawny dzień ..." itd. I odpowiedzą, te obrazy odpowiedzą w wierszu "Ostatnia miłość", w którym to samo , jak w "Silentium!", ludzka dusza będzie porównywana do wszechświata, do świata.
Natura i człowiek, oczywiście, zawszew porównaniu do poezji, w tym w tym folkloru (technikę znaną jako „psychologiczny równoległości”). W tym przypadku natura jest zwykle humanizowana. Jednak poezja filozoficzna Tiutchev - wykluczenie, często jest na odwrót.
Filozoficzne koncepcje w tekstach tracąpewność terminologiczna. W najogólniejszej formie opisaliśmy znaczenie symboli Feodora Iwanowicza Nocy i Dnia, ale można je znacznie poprawić, jeśli rozważymy niektóre wiersze Tiutczewa. Jego filozoficzne teksty są tak niejednoznaczne, że definicja tych symboli może się nawet zmienić. To zależy od kontekstu. Jeśli we właściwym tego słowa znaczeniu filozofia jest właśnie systemem, który dąży do terminologicznej pewności najważniejszych pojęć i spójności rozumowania, wówczas wiersze Tiutczewa są lirycznem filozoficznym, w którym występują dzieła o wzajemnie wykluczających się znaczeniach.
Na przykład w wierszu "Nie, żebyś się wykręcił,natura "mówi, że natura ma duszę, miłość, wolność i swój własny język." W pracy "Natura - Sfinks" Tyutchev myśli o tym, że być może nie ma ona żadnej zagadki, a tym bardziej rujnuje jej sztukę człowieka .
Filozofia jest ostatecznym uogólnieniem życia idoświadczenie mentalne, a teksty przechwytują tylko natychmiastowe emocjonalne doświadczenie, w tym doświadczenie filozoficznej idei. Najwyraźniej Tyutczew zawsze zajmował się problemem bycia, ale jego zgoda na niego mogła być inna w różnych okresach życia poety. Ponieważ poezja liryczna jest indywidualnym doświadczeniem, okazało się, że można przerobić system Schellinga na swój własny sposób (który, ogólnie rzecz biorąc, był optymistyczny), aby nadać mu tragiczny ton.
Tak więc ujawniliśmy w głównych cechach interesującenas temat (oczywiście, to tylko ogólny plan). Filozoficzne teksty Tiutczewa są warte poznania jej i odkrycia nowych interesujących detali i artystycznych obrazów.
</ p>
