Włochy zawsze służyły jako motor sztuki,zwłaszcza artystycznych, bo podarowała świat utalentowanym artystom. Wiele z nich jest powszechnie znanych, inne nie są tak często wspominane. Zapraszamy dziś do przemówienia do jednego z największych artystów renesansu - Tintoretto.
Artysta Jacopo Tintoretto (prawdziwe imię -Robusti) urodził się we Włoszech w 1518 roku (inne źródła wskazują 1519). Jego ojciec był farbiarzem, dlatego Jacopo otrzymał przydomek Tintoretto, co oznacza "mały farbiarz".
Artysta odkrył swoje powołanie już w dzieciństwie,bardzo wcześnie zaczynają angażować się w sztukę. Nauczyciel Jacopo przez jakiś czas był Tycjanem i, jak głosi legenda, wkrótce wyprowadził ucznia z zazdrości o jego talent. Inne nazwiska nauczycieli są nieznane, ale istnieją wszelkie powody, by przypuszczać, że artysta nadal otrzymał wykształcenie.
Tintoretto stworzył prawdziwe arcydzieła, którepodziwiałem współczesnych. Warto jednak nadmienić, że w tamtych czasach, kiedy miał zbyt wiele zamówień, artysta w pośpiechu potrafił pisać i niezbyt wysokiej jakości prace.
W latach 50. artystka poślubiła Faustynę de Vescovi, która później urodziła ośmioro dzieci. Dwaj z nich poszli w ślady ojca i byli dobrze znani w tym czasie.
Tintoretto zmarł w 1594 roku, nie przestając pracować aż do śmierci. Pozostał w historii jako jeden z najjaśniejszych przedstawicieli renesansu.
Główną dewizą pracy Tintoretto było hasło: "Rysunek Michała Anioła, kolor Tycjana". Prawdopodobnie to właśnie ta kombinacja umożliwiła osiągnięcie takich wysokości. Obraz młodego artysty był podobny do czysto klasycznych dzieł weneckich mistrzów, takich jak P. Bordoni i B. Veronese. Jednak wraz z wiekiem prace Tintoretta zaczęły pokazywać coraz więcej specjalnych cech: szerokie pociągnięcia, złożone foreshortenings, specjalne położenie horyzontu, a także bogactwo linii i powściągliwość kolorów. Jak mawiają koneserzy, przezroczyste sylwetki w tle dają poczucie lekkości i duchowości.
Przez większość swojego życia Jacopo Tintoretto zajmował się dekorowaniem kościołów i pałaców. Szeroko znany, na przykład, jego praca w Palazzo Ducale w Wenecji i Scuola di San Rocco.
Także Tintoretto lubił tworzyć obrazy oparte na starożytnych mitach. Powszechnie znane takie prace w tym kierunku, jak "Danae" (1580), "Ariadna, Bachus i Wenus" (1576) i inne.
Artysta zyskał popularność za życia. Tintoretto zasłynął przede wszystkim ze swoich mistrzowskich portretów. Często malował portrety na zamówienie. Nie mniej znany był autoportret Tintoretta, wykonany z taką samą wprawą.
Jedno z najsłynniejszych dzieł artystyTintoretto to płótno "Raj" (1588-1590). Jest niezwykły ze względu na swoją wielkość - 22 metry! Płótno było największe na świecie, wypełnione farbami olejnymi w tym czasie.
Jak dobrze znane miłośnikom sztuki, takiedziała jak Ostatnia Wieczerza (1592), Cud Świętego Marka (1548), Pochodzenie Drogi Mlecznej (1575), Wprowadzenie Maryi do Świątyni (1555). We wszystkich pojawia się szczególny sposób listu artysty, który go uwielbił.
Większość prac Tintoretta można zobaczyćw świątyniach i pałacach Wenecji po dziś dzień. Część jego pracy jest przechowywana w Luwrze, w tym słynny autoportret Tintoretta. Dzięki niemu mamy wyobrażenie o tym, jak wyglądał wielki artysta. Resztę dzieł Tintoretta można zobaczyć w mniejszych muzeach we Włoszech.
W rzeczywistości, istnieje kilka obrazów, które artysta przedstawione się w różnych okresach jego życia.
Pierwszy autoportret Tintoretto stworzony w 1547 roku. Nasze spojrzenie jest reprezentowane przez wizerunek 29-letniego mężczyzny o prostym i stanowczym spojrzeniu. Ubrania, tło i włosy artysty wtapiają się w ciemność, rozjaśniając twarz, jeszcze młodą, z ciemności.
Następny autoportret został wykonany po wielulata - w 1585 roku. Teraz widz widzi dojrzałego, mądrego człowieka o spuszczonym spojrzeniu. Tło i ubranie również łączą się w ciemności, ale tym razem włosy są już szare.
Najbardziej znany autoportret to dzieło napisane w 1588 r., Które znajduje się obecnie w Luwrze.
Ta praca uchwyci wzrok ifascynuje, bo tło tonie w ciemności, a jasne oczy artysty patrzą na nas. W nich i twarzy starego człowieka cała mądrość i minione lata zdają się odzwierciedlać. Ten autoportret przez długi czas stał się wzorem dla artystów.
</ p>
