Nawet w starożytnym Egipcie, szachy były kochane, o któreświadkami rysunków ściennych tamtych czasów. W starożytności rozgrywane były olimpiady i różne turnieje, dlatego nie można powiedzieć, kto był pierwszym mistrzem świata w szachach w tamtych czasach. Dopiero od średniowiecza zaczęły się publikować pierwsze książki o szachowych pozycjach i sztuce tej gry, a także bardziej zorganizowane konkursy, aby ściśle monitorować rozwój wydarzeń w tej dziedzinie.
Nawet w średniowieczu pojawiły się prace naukowe,wykazanie dogłębnej analizy gry. Możliwe, że autorzy tych książek mogliby zostać zwycięzcami międzynarodowych turniejów. W ten sposób dzieło Franciszka Vicente, wydane w 1495 roku w Walencji, uważane jest za zagubione i niemal mityczne. Ale dzieło Damiano, opublikowane w Rzymie w 1512 roku, które przetrwało dla nas, jest uważane przez Averbakha za plagiat książki Vicente.
Innym znanym autorem był Luis Ramirez deLucena, która opublikowała swoją książkę w 1497 roku w Salamance. To jego kandydatura, którą wielu uważa za najbardziej odpowiednią, gdy zastanawia się, kto był pierwszym mistrzem świata w szachach.
Wiarygodne dowody z dokumentówpoważne zawody odnoszą się do turnieju w Rzymie w 1560 roku. To tam wygrał Ruy Lopez de Segura, który pokonał najsilniejszych szachistów tamtych czasów. W Madrycie, Międzynarodowy Kongres Szachowy odbył się w 1575 roku, odbył się na dworze króla Filipa II. Tu pokonał Giovanni Leonardo da Coutry z Włoch.
Najlepszym z najlepszych od 1619 roku uznano za Joaquino Greco. Ten szachista podróżował do różnych krajów, w tym do Francji, Włoch, Anglii, Hiszpanii i Ameryki, pokonując najsilniejszych graczy na całym świecie.
W XVIII wieku takie szachyBohaterowie tacy jak Kermour Legal i Andre Filidor Franzua Danikan. Pierwszy był szczególnie zapamiętany przez imprezę z Saint-Brie, gdzie umieścił unikalnego partnera (później nazwanego Mat Legal) w grze bez wieży. Filidor w młodości ustąpił miejsca prawnemu, ale w 1747 po londyńskim meczu z Philippe'em Stammem został uznany za najlepszego gracza.
Ciekawy mecz Louisa Charlesa Mae de Labourdone z A. Mac Donnel, który odbył się w 1834 roku w Londynie. Zwycięzcą została Labourdonna, chociaż mecz został przerwany. W tym samym roku, także w Londynie, Labourdone przegrał dwie mecze z Alexandrem McDonnellem. Mecz 1843 w Londynie, gdzie Pierre Charles Fournier de Saint-Aman pokonał Howarda Stauntona, nie był tak jasny. Ten okres uważa się za spadek. Staunton zemścił się na St. Aman podczas meczu w Paryżu w tym samym 1843 roku, pozostając mistrzem. W 1949 r. W Londynie odbył się turniej nokautujący system, w którym Henry Thomas Buckle był pierwszym.
Nowy start w szachach uznawany jest za okres od 1851 roku., gdy pojawił się wielki Adolf Andersen, który wygrał również w Londynie dzięki systemowi nokaut. Tylko najlepsi szachiści zostali zaproszeni do tego turnieju ze wszystkich krajów. Andersen mógł również zdobyć miejsce tego, który był pierwszym mistrzem świata w szachach.
Następna jasna gwiazda przeszła Morphy w 1858 roku. Był w stanie pokonać Andersena w meczu w Paryżu. Ten szachista otrzymał złotą koronę i srebrny wieniec w 1859 roku w Bostonie.
Początek oficjalnych światowych konkursówSkala jest nadal brana pod uwagę w 1866 roku, kiedy nazwa "mistrzostwa pokoju" prześlizgnęła się w dokumentach. Pozwoliło to zatrzymać spory o to, kto był pierwszym mistrzem świata w szachach. Zostało to zadeklarowane przez Wilhelma Steinitza, który wygrał ten mecz Andersen.
Ale od 1867 do 1883 mistrzostwa świata nie odbyły się, chociaż nazwy Kolisch, Vinaver, Neumann i Chigorin przeszły do historii. Zawarty na liście mistrzów Johann Zuckertort, który wygrał London Super Tournament w 1883 roku.
Drugi w szachach mistrzów przyszedł w 1894 roku. Niemiecki Emanuel Lasker, który wygrał US Steinitz. Chociaż w super turnieju w 1895 roku w Hastings przeniósł się na trzecie miejsce, ale zwycięzca turnieju Harry Nelson Pilsbury nie został ogłoszony. Ale Lasker wygrał w super-turniejach w St. Petersburgu w 1914 roku iw Nowym Jorku w 1924 roku.
W 1921 roku Lasker stracił tytuł do kubańskiego Jose-Raul Capablanca. Kolejnym mistrzem był Alexander Alekhine, który pokonał Capablankę w 1927 roku. Mecz z 1935 roku wygrał Holender Mahgilis Euwe, który zdołał pokonać Alekhina, ale nie niezależnie, ale z pomocą arcymistrzów kierowanych przez Laskera. W 1937 roku Alekhine odzyskał tytuł, pozostając niepokonanym mistrzem aż do swojej śmierci: szachista został otruty w 1946 roku.
Od 1948 roku Międzynarodowa Federacja Szachowa (FIDE) przejęła organizację meczów, w których ustalono mistrzostwo świata. W 1948 zwycięstwo wygrał Mikhail Botvinnik (ZSRR). Jego następcą został rodak Wasilij Smysłow w 1957 r. W 1960 r. Zwycięzcą został Mikhail Tal (ZSRR). W 1963 r. Botvinnik został pobity przez Tigrana Petrosjana (ZSRR), a w 1969 r. Przegrał z Borisem Spasskim. Zwycięstwo w 1972 roku trafiło do amerykańskiego Roberta Jamesa Fishera. Następny był rosyjski Anatolij Karpow w 1975 roku, aw 1985 roku został ominięty przez Garriego Kasparowa.
Okres od 1992 do 2006 roku uważany jest za trudny czas. W 1993 roku Kasparow pokłócił się z FIDE, został pozbawiony tytułu (Fisher został mistrzem z 1992 roku) i stworzył swoją ligę - Professional Chess Association. W ramach nowej organizacji Kasparov wygrał z Short i stał się mistrzem 1993 roku w wersji PCA, a według wersji FIDE pierwszym był Karpov. Tak więc na przełomie wieków najsilniejsi byli mistrzowie świata w szachach Kasparow, Karpow, Fisher.
Ponadto, FIDE został wybrany jako system nokautowy, gdziebyły takie jak mistrzowie Khalifman, Anand, Ponomariow, Kasimdzhanov, Topałowa. PCA również złamał się mistrzostwa liga stała się znana na klasycznej wersji (zwycięstwo nad mistrzem panującego), gdzie Kramnik pokonał Kasparowa w 2000. Dopiero w roku 2006 miał mecz zjednoczenia pomiędzy mistrzami obu wersjach, gdzie Kramnik pokonał Topałowa, aby stać się niekwestionowanym mistrzem świata.
W 2007 Viswanathan Anand stał się najsilniejszy. W 2013 roku zastąpił go Norweg Magnus Carlsen.
Jeśli mistrz świata w szachach wśród mężczyznsięgają wieków kobiety aktywnie uczestniczyli w konkursach zaczął brać niedawno. Jest licząc od roku 1927, kiedy to odbyło się w Londynie oficjalnie Kobiet Mistrzostwa skalę światową. Menchik wiara - pierwszy mistrz świata w szachach. Warto zauważyć, że jako córka czeskiego i angielskiego kobiety, urodzonego i do 15 lat, mieszkała w Moskwie, ale potem przeniósł się z rodzicami do Anglii. Menchik potwierdził swój tytuł w wielu meczów i turniejów, które odbywają się w różnych miastach na całym świecie w okresie od 1927 do 1939 roku, ale w 1944 roku zmarła, i pozostał mistrzem.
Kolejnym mistrzem był sowiecki szachistaLudmiła Rudenko w 1950 roku, kiedy odnawiane mecz mistrzostw świata. Został on zastąpiony przez rodaka Elizabeth Bykov w 1953. Kolejny radzieckiego szachowego odtwarzacz Olga Rubtsov odzyskał tytuł w 1956 roku, ale ponownie stracił do byków w 1958 roku, a następnie stał się najlepiej w świecie jako radzieckich sportowców, ale z Gruzji: Nona Gaprindaszwili w 1962 roku i Maya Chiburdanidze 1978
Tylko w 1991 roku był najsilniejszy chiński Xie Jun, przypisywanie prymat węgierski Zsuzsa Polgar w 1996 roku i ponownie wzrosła do góry w 1999. W 2001 roku został mistrzem Zhu Chen Chin w 2004 roku, aby lepiej rozpoznać Antoaneta Stefanowa Bułgarii, dobrze, w 2006 roku Pan Xu Yuhua został pierwszą Chinką. W 2008 roku rosyjski zdobył tytuł Aleksandra Kosteniuk, który zastąpił w 2010 roku chińskiej Hou Yifan.
W 2012 roku zdobyła tytuł ukraińska Anna Ushenina, ale w 2013 roku Hou Yifan znów stała się najlepsza.
</ p>
