Zacznijmy od rozważenia prostej umowypartnerstwo. Artykuł 337 Ordynacji podatkowej stanowi, że podatek od nieruchomości od aktywów, działając jako depozyty w ramach umów partnerskich, a także nabyte lub tworzone w trakcie wspólnej pracy, naliczony i zapłacony przez każdego z partnerów, zgodnie z wartością ich wkładu. W związku z tym w tym przypadku chodzi o zmniejszenie płatności, a nie o całkowite wycofanie z ich transferu.
Istota tego schematu jest następująca: dwa przedsiębiorstwa, z których jeden stosuje ogólny system podatkowy, a drugi - uproszczony lub UTII, organizuje proste partnerstwo, któremu towarzyszy łączenie depozytów w celu prowadzenia działalności. Przykładowo, umowa może przewidywać przeniesienie kogoś prowadzącego przypadku ogólnym i znajduje się na funduszach STS kupić we własnym imieniu wymaganych aktywów z późniejszej wypłaty odszkodowań dla przedsiębiorstwa, daj pieniądze, których wysokość obliczana jest na pewien procent wartości nabytej nieruchomości. Np. 2/3 ceny zakupionego budynku. Ta rekompensata będzie udziałem towarzysza - "uproszczona". Nabyciu aktywów powinno towarzyszyć zawarcie umowy dotyczącej dystrybucji akcji. W przypadku zakupu nieruchomości dokument ten podlega rejestracji w Rezerwie Federalnej. Ponadto wskazane jest, aby zawrzeć umowę zastawu na udziale firmy, stosujące USN, aż do spełnienia swoich zobowiązań do zapłaty odszkodowania (hipoteka jest także zalogowany FRS). W czasie istnienia przedsiębiorstwa partnerskiego, znajduje się w ogólnym reżimem, płacić podatku od nieruchomości, proporcjonalnie do ich wkładów (według przykładu 1/3 kwoty naliczonych w budynku), a firma - „uproschenets” płatnikiem tego podatku nie jest.
Zagrożenia związane z wdrożeniem systemu.
Zastosowanie tego programu wiąże się z pewnym ryzykiem. W przypadku braku rzeczywistej wspólnej działalności organy podatkowe mogą próbować uznać umowę za nieważną w sądzie i dodatkowy podatek od majątku przedsiębiorstw. Trudno jednak udowodnić pozór umowy, ponieważ praca nie mogła się rozwijać z przyczyn obiektywnych ekonomicznie. Ponadto przedsiębiorstwa nie powinny być ze sobą powiązane.
Znajomy unika zapłaty odszkodowania. W takim przypadku przedsiębiorstwo może bronić swoich praw poprzez sąd i pobierać dług z wkładu drugiej firmy. W celu zagwarantowania zwrotu nieruchomości konieczne jest zawarcie umowy o ustanowieniu umowy partnerskiej.
Leasing zwrotny.
Leasing jest powszechnie używanyoptymalizacja prawie wszystkich rodzajów podatków od przedsiębiorstw i podatku od nieruchomości nie jest wyjątkiem. Tradycyjne umowy leasingowe łączą dostawcę towarów, leasingodawcę i leasingobiorcę. Istnieją również transakcje zawierane tylko między dwiema stronami, przy czym sprzedawca i najemca to jedna osoba.
Realizacja programu wygląda następująco: firma o ogólnym reżimie zawiera umowę leasingu ze spółką, która stosuje USN lub UTII. Zgodnie z jego warunkami "upraszczający" nabywa aktywa od organizacji, która płaci podatek od nieruchomości od przedsiębiorstw z odroczoną płatnością, a następnie dzierżawi je do wynajęcia, z późniejszym przeniesieniem własności. W takim przypadku przed wygaśnięciem umowy przedmioty są rejestrowane w bilansie leasingodawcy.
Aby ta transakcja nie powodowała żadnych roszczeńkontrolujących, konieczne jest argumentowanie ekonomicznej wykonalności dla obu stron. W przeciwnym razie umowa o zwrotną umowę leasingu może zostać uznana za nieważną w orzeczeniu sądowym, a podatki zapłacone przez przedsiębiorstwo są dodatkowe. Leasingobiorca może uzasadnić zawarcie transakcji koniecznością przyciągnięcia inwestycji i koniecznością dalszego użytkowania aktywów. Ponadto leasingodawca i dzierżawca nie powinni być prawnie powiązani: mieć wspólnych założycieli, dyrektorów itp.
</ p>
