Lotniskowcami są majestatyczne statki, któreuosabiać siłę bojową państwa. Midway to lotniskowiec, który od 47 lat jest w szeregach US Navy. Statek służył Ameryce rzetelnie i brał udział w konflikcie wietnamskim. W 1992 r. Opuścił flotę lotniskowców US Navy, a pięć lat później został przekształcony w statek-muzeum. Dzisiaj poznamy ten wspaniały statek, jego historię, urządzenie, uzbrojenie i wiele innych interesujących faktów.
W sprawie budowy nowej klasy statków, lotniskowiecMarynarka wojenna amerykańskiej marynarki wojennej rozważała pod koniec 1941 r. po japońskim ataku na Pearl Harbor. Przez jakiś czas rząd USA i zarząd flot nie mogli dojść do konsensusu w sprawie nowego typu statku. Franklin Roosevelt i admirał Ernest King uważali, że konieczne jest zbudowanie małych lotniskowców. Tymczasem admirał Chester Nimitz nalegał na budowę lotniskowców o pojemności co najmniej 45 000 ton. Ostatecznie Nimitz zdołał przekonać kierownictwo, a w grudniu 1942 Roosevelt zatwierdził projekt budowy dwóch lotniskowców o pojemności ponad 40 000 ton.
W październiku 1943 r. W pobliżu państwaVirginia, lotniskowiec CV-41 został złożony. Jego budowa trwała 17 miesięcy. W marcu 1945 roku, uroczyste rozpoczęcie nowego lotniskowca, żywiąc nadzieje floty US Naval.
Zanim pojawił się lotniskowiec "Midway"liczne i potężne amerykańskie lotniskowce były statkami klasy Essex. „Midway” otrzymał od nich niektóre funkcje: system rezerwacji, a także windy układ samolotu i „wyspy”. W odniesieniu do różnic zewnętrznych, najważniejszą z nich stał się ogromny komin i cięcia, które nie było „wielkich braci”.
Pierwsze szkice ciężkiego lotniskowca, które kiedyśmiała zastąpić "Essexam", zostały opracowane w 1940 roku. Rozwój był w pełnym rozkwicie, mimo że do 1942 r. Perspektywy budowy gigantycznego statku były bardzo niejasne. Na rozwój tego projektu silnie wpłynęły wydarzenia z II wojny światowej. Najsilniejsze argumenty przemawiające za zwiększeniem rezerwacji statku to śmierć statku Gloryes i bitwa na atolu Midway (stąd nazwa lotniskowca).
Ponieważ nowy statek znaczącoprześcignęły jego poprzedników, ponieważ wymyślił specjalną klasyfikację. Przewoźnikowi przydzielono klasę CV-B, która istniała do 1952 r., Do momentu pojawienia się bardziej nowoczesnych amerykańskich lotniskowców, co wymagało nowej klasyfikacji.
Zbuduj lotniskowiec "Midway", którego rozmiarwięcej niż solidne, w owych czasach nie było łatwo nawet dla tak rozwiniętego państwa jak Ameryka. Najlepiej nadaje się do budowy suchych doków, które wtedy były bardzo nieliczne. Ale na szczęście, w momencie podpisywania planów ciężkiego lotniskowca, lokale zostały opuszczone, gdzie budowa pancerników Montana nie miała miejsca.
Lotniskowiec z indeksem CVB-41 został zamówiony przez dużąfirma stoczniowa Newport News Budowa statków. Nawiasem mówiąc, nazwa "Midway" została nadana statkowi dopiero jesienią 1944 r. Wraz z nim tę samą klasę reprezentowały dwa kolejne statki: Franklin D. Roosevelt i lotniskowiec Coral Sea. Bohater naszej rozmowy był całkowicie gotowy 23 miesiące po wysłaniu. Lotniskowiec Midway, którego długość wynosi aż 295 metrów, stał się osiągnięciem amerykańskim. W tym czasie był uważany nie tylko za potężną jednostkę bojową, gotowy do pracy w każdych warunkach, ale prawdziwy dzieło sztuki. Nadszedł czas, aby dowiedzieć się, dlaczego lotniskowiec Midway zdobył tyle szacunku.
Rezerwacja samolotu w zestawie opancerzonypas i trzy pokłady pancerne. Ponadto istniała lokalna rezerwacja niektórych pokoi. Pokład został zabezpieczony 87-mm warstwą pancerza. Oprócz poziomego, statek posiadał bardzo solidną ochronę pionową. Lotniskowiec był wyposażony w pancerny pas o grubości 193 mm, którego nigdy nie powtórzono na statkach tej klasy. Ale tu są pewne niuanse. Podczas budowy odkryto imponującą przewagę statku na prawą stronę, więc pancerz 193 mm został zachowany tylko po prawej stronie. Po lewej stronie został zmniejszony do 178 mm i gładko przycięty do dołu do 76 mm.
Co do zbroi nad głównym pasem, tutajnie ma wiarygodnych danych. Według jednej wersji, był pancerz o grubości 50 mm, a po drugiej - tylko 30-funtowe poszycie. Pas został zamknięty w cytadeli za pomocą 160-milimetrowych poprzeczek. Maszyna sterownicza była chroniona pancerzem w kształcie pudełka: wzdłuż boków - 193 mm; z przodu iz tyłu - 160 mm, z góry - 127 mm, a od dołu - 63 mm. Kabina bojowa pokryta była zbrojami 165 mm wzdłuż boków i 87 mm na górze. Kable głównych systemów sterowania zostały zamknięte w rurach o grubości 102 mm.
Elektrownia statku składała się z czterechsilniki turbodoładowane "Westinghouse", które były połączone z kilkunastoma kotłami "Babcock i Wilcox". Silniki napędzały cztery 5,5-metrowe grzyby grzybkowe z prędkością obrotową do 200 obrotów na minutę. 10 tysięcy ton paliwa statek wystarczał na około 15 tysięcy mil. Planując uzyskanie niższego zużycia paliwa, jednak przeładowanie pancerza dokonało własnych regulacji. Kotły znajdowały się w dziobie i rufie lotniskowca, w wodoszczelnych przedziałach. Elektrownia zajmowała w sumie 26 przedziałów. Z jednej strony zwiększyło to jego żywotność, ale z drugiej strony skomplikowało obsługę. W przyszłości taki system nie był stosowany ze względu na trudne utrzymanie.
Szybkość lotniskowca wynosiła 33 węzły, czyli za toten moment był tylko doskonałym wskaźnikiem, nawet w porównaniu z mniejszymi statkami. Warto zauważyć, że statek, a także przedstawiciele klasy Essex, utrzymali tempo bardzo dobrze. Potwierdza to 4452 milowa podróż, którą wykonał ze średnią prędkością 32,5 węzła.
Główne techniczne wyposażenie lotniczeByły dwie katapulty, trzy windy i kilka osób kończących. Najnowsze (w tym czasie oczywiście) wersje Essex zostały również wyposażone w ten sam sposób. Ponadto lotniskowiec "Midway" był wyposażony w systemy do tankowania i obsługi samolotów. Katapulty H-Mk-IV-1 dzięki wydłużonej ścieżce dały myśliwcowi prędkość 145 km / h. Załadowanie katapulty zajęło tylko 60 sekund. Jeśli chodzi o lotników, zatrzymali 13,5-tonowy samolot lecący z prędkością około 90 mph. Na pokładzie znajdowały się dwa podnośniki samolotów o wymiarach 16,5 / 14 mi nośności 12 ton. Winda na pokładzie miała już cztery metry wysokości i podniosła 8 ton.
Elektrownia statku zawierała 8turbogeneratory o mocy 1250 kW każdy. Napięcie sieciowe wynosi 440 V. Generatory zostały zainstalowane w wodoszczelnych przedziałach przylegających do tylnej części kotłowni. Ponadto w parach wydzielonych przedziałów znajdowały się awaryjne generatory diesla o łącznej mocy 2 850 kW. W rezultacie całkowita moc lotniskowca osiągnęła rekordowy poziom 12 850 kW. Para zakładów odsalania wody w pełni zaopatrzyła statek w wodę do celów kotłowych i domowych.
Załoga lotniskowca obejmowała nie tylko załogę statku,ale także personel lotniczy. Zgodnie z planami z 1943 r. Liczba załogi wynosiła 3443 osoby. Spośród nich 2112 osób (2006 żeglarzy i 106 oficerów) należało do załogi statku, a 1,331 osób do lotnictwa. Ponadto zaplanowano 140 miejsc rezerwowych na wypadek, gdyby statek stał się okrętem flagowym. Zgodnie z projektem, statek został zaprojektowany na jeszcze więcej miejsc, aby uniknąć przeludnienia. Jednak w 1947 r. Załoga liczyła już 4100 osób, których warunki życia pozostawiły wiele do życzenia. Jednak w tym czasie wszyscy lotniskowcy ze Stanów Zjednoczonych ucierpieli z powodu przepełnienia.
Statek był wyposażony w najpotężniejsze działa,kiedykolwiek używane na lotniskowcach. Wśród nich było 18 dział 127 kaliber, 21 - 40 i 28 - 20. Lotniskowce typu Midway różniły się znacznie od swoich poprzedników pod względem broni przeciwlotniczej. Zamiast dział 127-milimetrowych z lufą długości 38 kalibrów, nowe statki otrzymały działko 127 mm MK-16. Zostały opracowane dla pancernika Montana, którego budowa nigdy nie miała miejsca. Pistolet został zainstalowany w jednej konfiguracji wieży i miał imponujące cechy. Lotniskowiec "Midway" stał się jedynym statkiem, który otrzymał broń MK-16. Później zostały zainstalowane na japońskich niszczycieli "Murasame", ale były to pistolety usunięte z "Midway" podczas modernizacji w latach 50-tych.
Do najbliższego statku obrony przeciwlotniczejzostał wyposażony w cztero-beczkowe "Beaufort" 40-te i jedno-lufowe "Erlikony" 20-tego kalibru. W chwili dołączenia do US Navy uzbrojenie artyleryjskie lotniskowca było 18 jednobębnowych i 21 czterozbiornikowych.
Od 1945 roku nosił lotniskowiecmyśliwce Chance Vought F4U Corsair. Dwa lata później na pokładzie pojawili się myśliwce Grumman F8F Bearcat i Grumman F8F Bearcat. Na początku lat 60-tych na statku pojawił się samoloty Grumman F9F Panther. W 1956 roku wprowadzono takie samoloty na pokładzie samolotu: F3H Demon, Vought F-8 Crusader, Douglas A-3 i Douglas A-4 Skyhawk. Ten ostatni w 1970 został zastąpiony przez A-7 Corsair II.
W 1965 roku wszystkie bojówki zastąpione nowymi - McDonnell Douglas F-4 Phantom II. W 1986 roku zostały zastąpione samolotami F / A-18 Hornet. We wczesnych latach 70-tych na pokład przybył bombowiec i tankowiec Grumman A-6 Intruder. Śmigłowiec SH-2 Seasprite służył również na pokładzie lotniskowca, który był wykorzystywany głównie do obsługi statków i dostaw ładunków. Pracował w miejscach, w których nie było sposobu cumowania na molo. Do chwili obecnej cała grupa lotnicza jest częścią ekspozycji samolotu.
Sprzęt radarowy lotniskowca Midwaypraktycznie nie różniły się od sprzętu Essex. Obejmowały one dwie stacje radarowe do wykrywania celów powietrznych, dwa radary do wykrywania celów naziemnych, jeden wysokościomierz radiowy i dużą liczbę stacji kontrolujących pożar.
Statek był wielokrotnie rafinowany. Pierwsza modernizacja miała miejsce już w 1955 roku. Jego celem było zwiększenie żywotności lotniskowca i zwiększenie jego możliwości. Projekt statku otrzymał szereg zmian. Najważniejsze z nich to:
Wszystko to doprowadziło do zwiększenia tonażu statku do 62 tysięcy ton.
Pod koniec 1966 r. Miało miejsce drugie rozwinięcie lotniskowca Midway, które stało się największym w historii kompleksowej modernizacji statku. Wyniki aktualizacji są następujące:
Dzięki tym usprawnieniom statek pozostawał w służbie aż do lat 90-tych. Budżet modernizacji wyniósł 202 miliony dolarów.
W lutym 1946 r Statek stał się okrętem flagowym pierwszego samolotu obsługującego dywizję. W marcu tego samego roku lotniskowiec przetestował sprzęt i urządzenia zaprojektowane do pracy w trudnych warunkach pogodowych. Na początku jesieni rakieta V-2 wystartowała ze statku.
Najtrudniejszym testem dla lotniskowca "Midway" była operacja Frostbite, która zakładała przygotowanie sprzętu do obsługi na dalekiej północy.
Latem 1951 r. Statek pracował na próbachprzeniesienie samolotu F9F-5 na Ocean Atlantycki. W następnym roku "Midway" wziął udział w manewrach z siłami NATO. W 1954 r. Statek odbył niemalże podróż dookoła świata, której końcowym punktem była wyspa Tajwanu. Tutaj, jako część Siódmej Floty Stanów Zjednoczonych, służył jako baza dla samolotów, które obejmowały ewakuację z wyspy podczas pierwszego kryzysu na Tajwanie.
W marcu 1965 r. Samolot lotniskowyStrajkuje przeciwko celom wojskowym w Wietnamie Północnym i Południowym. W sumie podczas wojny w Wietnamie lotnicy Midway zestrzelili osiem samolotów. W 1971 r., Po modernizacji, statek ponownie wrócił do Wietnamu, gdzie jego samoloty zaminowały podejścia do lokalnych portów. W końcu, w przypadku usług wietnamskich, lotniskowiec otrzymał nagrodę od prezydenta Ameryki.
W 1975 r. Statek wziął udział w operacji"Przerywany wiatr". 29 kwietnia Byong-Ly - Major Sił Powietrznych Wietnamu Południowego - ewakuowano rodzinę w samolocie Cessna O-1. Kierując się w stronę morza, samolot spotkał się z lotniskowcem Midway. Po kilku próbach statek nawiązał kontakt z samolotem. Ten ostatni poprosił o lądowanie. Aby mogło się to odbyć, załoga musiała zwolnić pokład startowy z samolotu i śmigłowców. Niektórzy nawet wpadli do wody. Samolot wylądował z powodzeniem na pokładzie, a kapitan osobiście pochwalił pilota za jego profesjonalizm i odwagę. Sprzęt wrzucony do wody kosztował US Navy 10 milionów dolarów. Załoga lotniskowca była pod takim wrażeniem aktu wietnamskiego majora, który pomógł mu znaleźć pracę w ogromie Ameryki.
W latach 80-tych "Midway" z grupą innych statków nieBył kiedyś zaangażowany w operacje mające na celu zademonstrowanie amerykańskiego militarnego zaniepokojenia Koreą Północną. W marcu 1981 r. Dwa śmigłowce będące częścią grupy lotniczej lotniskowca uratowały 17 osób dotkniętych upadkiem cywilnego śmigłowca. Sam helikopter również został podniesiony na pokładzie.
W czerwcu 1990 r. Doszło do tragediipokładzie lotniskowca. Na statku nastąpiły dwie eksplozje, które doprowadziły do pożaru, szalejącego przez około 10 godzin. W rezultacie dwóch członków załogi zostało zabitych, a 9 innych zostało rannych. Wydarzenie objęło ponad stu międzynarodowych dziennikarzy. Media sprawiły, że incydent był dużym problemem, sądzono, że statek przejdzie na emeryturę.
W latach 1989-1991. Statek brał udział w działaniach wojennych przeciwko Irakowi, w szczególności w operacji Pustynna burza. W czerwcu 1991 r. Pomógł on ludziom na Filipinach, którzy ucierpieli podczas erupcji wulkanu Pinatubo.
W 1992 r. Statek został umieszczony w rezerwie. Do 1998 roku znajdował się w stanie uśpionym w mieście Bremerton w stanie Waszyngton. We wrześniu 2003 r. Lotniskowiec odbył ostatnią podróż. Punktem końcowym trasy było Broadway Pier w centrum San Diego, gdzie muzeum powstało ze statku. Otwarcie odbyło się 7 czerwca 2004 r. Przez pierwszy rok działalności muzeum odwiedziło go ponad 870 tysięcy osób, które dwukrotnie przekroczyły oczekiwania menedżerów projektu.
Za tak długą służbę otrzymał statekzestaw nagród. Najważniejszym z nich był blok wdzięczności prezydenta. Były też nagrody za udział w wietnamskich operacjach wojskowych, wyzwolenie Kuwejtu i inne operacje. Kilka nagród na statek zostało przyznanych więcej niż jeden raz.
Lotniskowiec "Midway", którego charakterystyką mydziś uważany, stał się jednym z najwybitniejszych statków US Navy. On, z jednej strony, zadziwia swoją wielkością i symbolizuje moc nowoczesnego sprzętu wojskowego, z drugiej - przypomina nam absurdalność wojny. Wojna - powszechny wstyd. Byłoby znacznie lepiej, gdyby miliardy dolarów zainwestowano nie w sprawy wojskowe, ale w coś bardziej użytecznego.
</ p>
